.
στεκόμουν εκεί μέσα στ' αμπέλι, πριν βγει ο ήλιος .
ούτε νύχτα ήταν, ούτε πρωί.
ξαφνικά πάνω στην κουκουναριά σκαρφάλωσε ένα μαντολίνο ! πώς χόρδιζε, Θέ μου ! τι όμορφα ακούγεται το μαντολίνο μες στα κλαδιά της κουκουναριάς, η ώρα να είναι χαράματα !
.
έπειτα πήγα στη θάλασσα.
.
την κοίταζα από μακριά . κάτω απ' την ξύλινη ομπρέλα.


.
πήρα μιά θερβέθα, έριξα μέσα και μιά φέτα λεμόνι, κοίταζα το γαλάζιο κι άκουγα τα τραγούδια που βάζουν τα παιδιά του μπάρ. Can't take my eyes off of you .
.
ύστερα πήγα κι έκοψα μπουρνέλες. η Άννα με μαλλώνει που λέω "μπουρνέλες". κορόμηλα , μου λέει, να λες . εγώ όμως θέλω να είμαι ένα χωριατάκι, που τις λέει "μπουρνέλες". έτσι, το χωριατάκι χώθηκε μες στα κλαριά, τανύστηκε, ξέχασε φυσικά τα ράματα και κατέβασε όλη τη μπουρνελιά.
δεν είμαι και σίγουρη αν είναι αυτό το ίδιο φρούτο...
σκέφτομαι μην μπουρνέλες είναι οι πρυνέλλες, δηλαδή τα δαμάσκηνα. δεν ξέρω αν είναι το ίδιο φρούτο, οι prunelles, οι mirabelles, οι μπουρνέλες, τα κορόμηλα και τα δαμάσκηνα ...
.
.

χτες βράδυ βγήκαν les mousquetaires.
γνώρισα κι έναν ωραίο άνθρωπο. συλλέκτη. απ' αυτούς με την τρέλα. είδα κάποια έργα. μου άρεσαν, τι λέω μου άρεσαν, ακουμπάω την ψυχή μου πάνω σ' αυτά... κουβεντιάσαμε κάμποσο. μου είπε γιά τον Ιόλα, γιά τον Λαμπράκη.
πριν χρόνια, ήταν πιό εύκολο να κάνεις συλλογές. τώρα είναι κι αυτό δύσκολο...
.
ο άγριος τροφοσυλλέκτης έφτιαξε μαρμελάδα απόψε. με εκείνο το πράσινο ξυνούτσικο φρούτο που κατέβασε απ' το δέντρο.
prunelles το λένε, mirabelles, μπουρνέλες, κορόμηλα, δαμάσκηνα, θα σε γελάσω ...
.
Can't .
.
.
.
.
.