.
δώσε τα εικοσπέντε ευρώ, πάει στο διάβολο, να τελειώνουμε !
.
κατά κανόνα, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, κάθε που προέκυψε ή προκύπτει ιατρικής φύσεως θέμα, ότ ΑΝ αποφασίσω να πάω να κοιταχτώ, προτιμώ το δημόσιο νοσοκομείο ...
.
όχι, δεν έχω βίτσιο ! το προτιμώ συνειδητά το δημόσιο σύστημα. το επιλέγω. χάριν ιδεολογίας αφ' ενός, αφ΄ετέρου επειδή γενικά έχω μέσα μου εμπιστοσύνη στους γιατρούς του δημοσίου.
εξαιρέσεις φυσικά υπάρχουν παντού...
.
σήμερα το πρωί στις 8 είχα ραντεβού σε μεγάλο δημόσιο νοσοκομείο, γιά να κάνω μιά μικρή, τοσοδούλα χειρουργική επέμβαση.
το ραντεβού, μου το έκλεισε ο διευθυντής της κλινικής - εξαιρετικός χειρούργος - πριν ένα μήνα, γιά τις 14 Ιουνίου, το πρωί στις 8. έτσι είχε πει στη γραμματέα του.
η γραμματέας το σημείωσε, εγώ έφυγα ήσυχη και επέστρεψα ένα μήνα μετά, σήμερα δηλαδή, γιά να κάνω την μικροεπέμβαση.
.
εντάξει, ομολογώ ήμουνα από βραδύς κάπως ανήσυχη, τη νύχτα είδα στον ύπνο μου ένα περβόλι γεμάτο πορτοκαλιές, ωραία μεγάλα πορτοκάλια κρέμονταν παντού μέσα στα κλαδιά, ξύπνησα στις 5 ευχαριστημένη, είδα ότι είναι 5 και ξαναξάπλωσα ως τις 6.
στις εφτάμιση ήμουν μπροστά στο γκισέ με το άγχος μου και με το βιβλιάριό μου στο χέρι.
.
στο γκισέ γιά τις πληροφορίες δεν υπήρχε ψυχή.
νωρίς είναι, λέω, θα περιμένω.
στις οχτώ παρά τέταρτο ήρθε η ξανθιά κυρία του διπλανού γκισέ.
μόλις την είδα αναθάρρησα. είχα ραντεβού με τον καθηγητή στις 8 κι εγώ στεκόμουνα ακόμα εκεί, χωρίς να ξέρω πού θα πάω και τι να κάνω.
- να σας ρωτήσω παρακαλώ, της λέω.
- δεν μπορείτε να με ρωτήσετε πριν τις 8 ! μου είπε η ξανθιά κυρία. στις 8 πιάνουμε δουλειά.
τότε είναι, δεν ξέρω γιατί, που μου ήρθε ξαφνικά στο νου, συνειρμικά, ο Ιονέσκο.
.
έφυγα από κει και πήγα να καθίσω έξω από το ιατρείο, όπου με είχε εξετάσει ο καθηγητής, πριν 1 μήνα.
στο βάθος, πενήντα μέτρα από μένα, έβλεπα ένα πλήθος να συνωστίζεται μπροστά από ένα ταμείο, μα δεν ήξερα τι ακριβώς περιμένουν.
8 παρά 2' ακριβώς, σε εκείνο το ταμείο ήρθε η ταμίας, μιά άλλη ξανθιά κυρία.
οι γέροντες αναμπουμπούλιασαν, στριμώχτηκαν, μερικοί άρχισαν να μαλλώνουν - εγώ είμαι πριν από σας - τι λέτε ! εγώ είμαι εδώ απ' τις εφτάμιση, τέλος πάντων κάπως συμβιβάστηκαν μεταξύ τους και μπήκαν σε κάποια σειρά.
στο μεταξύ, αυτή η δεύτερη ξανθιά κυρία κάθισε στο ταμείο, άφισε την τσάντα της , άνοιξε το φωτοτυπικό που είχε κολλημένη μιά μεγάλη χειρόγραφη ταμπέλλα ΧΑΛΑΣΜΕΝΟ, έπειτα κοίταξε τους γέροντες που στριμώχνονταν και τους ανεκοίνωσε με δυνατή, επαγγελματική φωνή :- λήψεις αίματος σήμερα δεν θα γίνουν !
πανικός έπεσε στο στερέωμα.
- δεν θα γίνουν ; πώς δεν θα γίνουν ; γιατί δεν θα γίνουν ; γιατί δε μας το λες τόσην ώρα, δε βλέπεις που περιμένουμε ; έχουμε έρθει απ' τις εφτάμιση, γιατί δεν έχετε κολλήσει μιά ανακοίνωση ;
- αιμοληψίες δε θα γίνουν, γιατί υπάρχει στάση εργασίας.
- τι στάση εργασίας είν' αυτή ; σήμερα δεν έχει απεργία. αύριο είναι η πανελλαδική. πάρτε μας σας παρακαλούμε αίμα !
ξανά ο Ιονέσκο στο νου μου - la cantatrice chauve...

η ώρα περνούσε...
μπήκα στο εξωτερικό ιατρείο, όπου ο χειρούργος με είχε εξετάσει πριν 1 μήνα.
μέσα στο ιατρείο ήταν μιά μεγαλούτσικη καστανή κυρία, νοσηλεύτρια.
- να σας ρωτήσω παρακαλώ, της λέω, το και το... στις 8 έχω ραντεβού. είναι 8 και πέντε λεπτά. τι πρέπει να κάνω ;
- ποιός σας έκλεισε ραντεβού, μου λέει και με κοιτάζει κάπως ύποπτα.
- ο γιατρός, απορώ εγώ...
- να πάτε πρώτα στο ταμείο να πληρώσετε, μου λέει.
- μάλιστα.
βγαίνω και πορεύομαι στην ουρά που κοίταζα από μακριά και δεν ήξερα τι περιμένει...
ευτυχώς, είχαν φύγει οι μισοί, όσοι δηλαδή ήσαν γιά τις αιμοληψίες, που δεν έγιναν...
ήρθε κάποτε η σειρά μου.
ευγενέστατη η ταμίας, η αλήθεια πρέπει να λέγεται !
- του δημοσίου είστε ; μου λέει.
- μάλιστα.
- εικοσιπέντε ευρώ είναι η επέμβαση και η βιοψία, μου λέει. γιατί να τα πληρώσετε; πάτε στα εξωτερικά, να σας τα γράψει ο γιατρός.
εδώ έκανα ένα κομβικό λάθος. λυπήθηκα να δώσω τα εικοσπέντε ευρώ και πήγα στα εξωτερικά να μου γράψει ο γιατρός την επέμβαση.
- περιμένετε, μου είπε η καστανή κυρία, η νοσηλεύτρια. οι γιατροί έχουν άλλη δουλειά τώρα, θάναι εδώ κατά τις έντεκα.
(δεν ξέρω γιατί έχω αυτές τις έμμονες ιδέες με τον Ιονέσκο...)
- σας παρακαλώ, της λέω ΕΝΤΟΝΑ. είχα ραντεβού γιά χειρουργείο στις 8 !
- κατ΄αρχήν, μη μου μιλάτε με τέτοιο ύφος ! μου λέει η καστανή κυρία.
να πάτε στον 4ο όροφο, να βρείτε τη γραμματέα του γιατρού, να σας τα γράψει, ΑΦΟΥ ΒΙΑΖΕΣΤΕ...
- μάλιστα.
.
πήρα το ασανσέρ κι ανέβηκα στον 4ο. η ώρα είχε πάει φυσικά εννιά. βρήκα το γραφείο, βρήκα και μιά άλλη καστανή κυρία, τη γραμματέα.
- σας παρακαλώ, γράψτε μου στο βιβλιάριο την εξέταση, της λέω.
- πού είναι το παραπεμπτικό σας ; μου λέει.
- κανείς της λέω δεν μου έδωσε παραπεμπτικό, αλλά ο γιατρός μου είχε δώσει ραντεβού στις 8.
- πώς το ξέρω εγώ ; μου λέει.
- τι εννοείτε ; της λέω
- πώς ξέρω εγώ ότι έχετε ραντεβού ;
τότε, άρχισα να τα χάνω λίγο και να κεκεδίζω... δεν, δεν ξέρω, της λέω.
έπειτα πήρε το μυαλό μου στροφή. - εσείς, της λέω, δεν είσαστε η γραμματέας ;
- είμαι, μου λέει.
- ε, δεν ξέρετε τα ραντεβού του γιατρού ;
- όχι, μου λέει.
- πώς όχι... δεν κρατάτε τα ραντεβού του ; σε βιβλίο ή στο computer...
- σας είπα, όχι, μου ξαναλέει και συνεχίζει με πείσμα "αλλά αφού το θέλετε, εγώ σας το γράφω στο βιβλιάριο και πάτε κάτω να ταλαιπωρηθείτε" !
ύπαγε οπίσω μου σκέφτηκα, και καλύτερα να μη την βουτήξω απ' το καστανό μαλλί, πριν κάνω την επέμβαση...
.
πήρα το ασανσέρ και κατέβηκα πάλι στα εξωτερικά ιατρεία. πάλι στη μεσόκοπη καστανή νοσηλεύτρια.
- μου τα έγραψαν στο βιβλιάριο. πού να πάω τώρα ;
- να πάτε στο γκισέ να πληρώσετε !
- μα μόλις μου τα έγραψαν στο βιβλιάριο ! εκείνην την ώρα, χτύπησε το κινητό της
- έλα, ναι, πες μου... όχι, έχω δουλειά... τα ρούχα στη ντουλάπα στα έβαλα. τι ; στη ντουλάπα λέω στα έβαλα, ναι. όχι, παιδί μου, άνοιξε το ψυγείο και θα το βρείς... έλα κλείνω τώρα γιατί έχω δουλειά...
μετά η καστανή κυρία γύρισε ξανά σε μένα - να πάτε στο γκισέ να επικυρώσετε το ραντεβού σας
(και ο Ψαθάς ! δεν ξέρω γιατί αστραπιαία απ' το μυαλό μου πέρασε και ο Ψαθάς...)
πήγα στο γκισέ με τα ραντεβού, όπου είχε έρθει φυσικά ο υπάλληλος και καθόταν ο άνθρωπος ανύποπτος.
τον πλησίασα γελαστά και του λέω αργά αλλά καθαρά.
- πριν ζητήσω να δω τον διοικητή του νοσοκομείου, μήπως μπορείτε εσείς να μου πείτε πού να πάω να βρω τον χειρούργο... ;
ο άνθρωπος με κοίταξε αποσβολωμένος, με απορία κι έπειτα ζήτησε το βιβλιάριό μου
- να πάτε δίπλα, μου λέει, να πάρετε ένα παραπεμπτικό.
.
πήγα δίπλα. η ώρα είναι περασμένες εννιάμιση.
η ξανθιά ταμίας με θυμήθηκε. - σας τα έγραψαν ; με ρωτάει
- μάλιστα
- ωραία, μου λέει, έγω θα στείλω το παραπεμπτικό ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΑ κι εσείς καθίστε στο σαλονάκι και περιμένετε να σας φωνάξουν.
παρόλο που εκείνο το "υπηρεσιακά" με ανησύχησε, τι να κάνω, πήγα στο σαλονάκι.
εκείνην την ώρα στο σαλονάκι γινόταν μεγάλος σαματάς. πολλοί άνθρωποι και φωνές. ξαφνικά, μπροστά μου ξετυλίχτηκε ένα πανώ. το σήκωσαν εργαζόμενοι, το πλαισίωσαν κι έπειτα ήρθαν και κάθισαν οι κοπέλλες με τις άσπρες μπλούζες στο σαλονάκι, στους καναπέδες.
το πανώ έγραφε να μην καταργηθεί το ΕΣΥ.
(φυσικά, να μην καταργηθεί !).
.
δυό εργαζόμενες ήσαν απέναντί μου, πολύ κοντά γιά ν' ακούω τη στιχομυθία...
- ρε σύ, η Σοφία ποτέ δεν έρχεται στη στάση εργασίας μας, αλλά ούτε και δουλεύει... αφού δεν κάνει στάση, δεν έπρεπε να μένει προσωπικό ασφαλείας και να παίρνει αίμα ;
η άλλη κοπέλλα σήκωσε τους ώμους, σα να λέει δεν ξέρω ή δεν με νοιάζει...
.
τότε ήρθε κοντά μιά ολόκληρη οικογένεια της φυλής Ρόμ.
ήρθαν να καθίσουν στους καναπέδες αναμονής δηλαδή, αλλά οι εργαστηριακές, τους είπαν "πάτε να καθίσετε αλλού, εδώ τώρα καθόμαστε εμείς", κι οι άνθρωποι έφυγαν.
.
έπειτα από λίγο, με κάλεσαν να μπω στο χειρουργείο.
.
.
.
.
.
.

.
.
.
.
.
δίνω το λόγο τιμής μου,

ότι δεν πρόσθεσα καμία απολύτως λέξη ή πράξη

απ' ό, τι παρανοϊκό έζησα το πρωί σε μεγάλο δημόσιο νοσοκομείο,

στο κέντρο της Αθήνας.

.
αν πάντως χρειαστεί

(αχρείαστο νάναι)

πάλι εκεί θα ξαναπήγαινα,

φυσικά λόγω των άριστων γιατρών !
.
.
.
.
.