Δευτέρα 13 Ιουνίου 2011

.
λίγα χρόνια πριν, τραγουδούσα, χόρευα και γέλαγα, σχεδόν αδιάκοπα.
αυτός είναι ο χαρακτήρας μου.
μου μιλούσαν κι εγώ χόρευα. έπαιζα. τους απαντούσα τραγουδιστά.
το γελαστό παιδί. που έκανε με όλους αστεία, χάδια και νάζια.
τα ξαδέρφια μου κι οι παλιοί φίλοι, μου το θυμίζουν διαρκώς.
ίσως πρέπει να ξανακάνω με τον αληθινό εαυτό μου μιά προσπάθεια...
να με ξαναβρώ...
ή μήπως στην ωριμότητα απαγορεύεται να ξαναβρείς τον αληθινό εαυτό σου ;
.
προσπαθώ να με καταλάβω και να μη μου θυμώνω.
.
.
σήμερα ο ουρανός ήταν μαύρος. κολύμπησα σε μαύρο ουρανό. δεν ήθελα να χάσω μιά απ' τις αληθινές απολαύσεις.
μετά ξάπλωσα στα χαλίκια και κοίταζα τα σχέδια που κάναν τα σύννεφα.
.
.
δύσκολη θάναι η μέρα αύριο. προσπαθώ να μη φοβάμαι.
φοβάμαι όμως λίγο.
.
.
.

ο Μολδάβας ήταν .
.
.
.
.
.

Δεν υπάρχουν σχόλια: