στο κελί
.
μικρέμουμότσαρτ,
.
φυσάει γερά..
πότισα τα δέντρα, τηγάνισα στο παιδί πιπερίτσες και ψάρια, τα τριζόνια φωνάζουν ασταμάτητα, απόψε δεν έχει τζιτζίκια, μόνο αέρα και σχετική ψύχρα.
φυσικά και δεν έσωσε το καλοκαίρι !
άσε που, τα καλοκαίρια είναι μέσα μας ! και το χειμώνα, εμείς καλοκαιριά θάχουμε...
.
.
διαβάζοντας αυτούς τους στίχους :
.
Οδύσσειας Α΄
μετάφραση Καζαντζάκη - Κακριδή
.
στίχ. 158 «Ξένε καλέ μου, ……………………
…………………………………………………........
.
στίχ. 170 Ποιος είσαι; πούθε; που η πατρίδα σου και που οι γονιοί σου εσένα;»
.
.
.
μου ήρθαν στο νου οι στίχοι αυτοί :
.
Γ. Δροσίνης
.
«Ξένε που μόνος κι έρημος
σε ξένους τόπους τρέχεις,
πες μου, ποιος είναι ο τόπος σου
και ποια πατρίδα έχεις;»
.
.
.
.
.
.
.
.
1 σχόλιο:
@
σε ευχαριστώ πολύ, γιά το μήνυμά σου :)
Δημοσίευση σχολίου