.

.

"Μιλοῦσες γιὰ πράγματα ποὺ δὲν τἄ ῾βλεπαν

κι αὐτοὶ γελοῦσαν

Ὅμως νὰ λάμνεις στὸ σκοτεινὸ ποταμὸ
Πάνω νερὰ
Νὰ πηγαίνεις στὸν ἀγνοημένο δρόμο
Στὰ τυφλὰ , πεισματάρης
Καὶ νὰ γυρεύεις λόγια ριζωμένα

Σὰν τὸ πολύροζο λιόδεντρο

Ἄφησε κι ἂς γελοῦν
Καὶ νὰ ποθεῖς νὰ κατοικήσει κι ὁ ἄλλος κόσμος
Στὴ σημερινὴ πνιγερὴ μοναξιὰ
στ᾿ ἀφανισμένο τοῦτο παρὸν -
ἄφησέ τους.

Ὁ θαλασσινὸς ἄνεμος κι ἡ δροσιὰ τῆς αὐγῆς
Ὑπάρχουν χωρὶς νὰ τὸ ζητήσει κανένας."

.

Γιώργος Σεφέρης

.

.

.

.

.

.

.

.