.
χτες Κυριακή κολύμπησα νωρίς το πρωί.
μόλις έβρεχες το πόδι στο νερό ξύλιαζες μα μετά βούταγες ξαφνικά και ήταν υπέροχα !
πολύ λίγος κόσμος και νερά πεντακάθαρα, κρυστάλλινα. δεν μου κανε καρδιά να βγω απ' τη θάλασσα.
.
ύστερα κλάδεψα τ' αμπέλι. ένα αμπελάκι καϋμένο, αφρόντιστο, μονάχα νερό του ρίχνω, ήταν βαρυφορτωμένο όμως από καρπό.
ροζ και κόκκινο σταφύλι, μήτε ξέρω τι ποικιλία είναι, μοσχομυρίζει, αλλά έχει κουκούτσι και με δυσκολεύει.
.
αν όμως το κάνω γλυκό, δεν πρόκειται να ξεκουκουτσιάσω ! με το κουκούτσι θα το κάνω...
.
.
.
σήμερα το πρωί πήγαμε με τον αδερφό μου στη Μαρία.
ξέρω πως είναι η τελευταία φορά που την είδα.
στάθηκα κοντά στο κρεβάτι της και την σταύρωνα.
.
χτες ο γιατρός μίλησε γιά μιά - δυό μέρες κι ήμουν αποβραδύς πολύ αναστατωμένη.
θεός είν' ο γιατρός ; πού ξέρει αυτός πόσο μπορεί ν' αντέξει η καρδιά τ' ανθρώπου ;
.
σωματικοποιώ την αναστάτωσή μου ...
ξάπλωσα το βράδυ κι ενώ κοιμάμαι αμέσως και βαθειά σαν τα μωρά, χτες ήταν αδύνατο να κλείσω μάτι...
μ' έπιασαν κράμπες. το δεξί μου πόδι πάθαινε κράμπες οχι όλο μαζί, αλλά λίγο - λίγο, κατεβαίνοντας προς τα δάχτυλα.
στο τέλος μ' έπιασαν δυνατοί πόνοι στα δάχτυλα. υπομόνεψα ώσπου ηρέμησα σιγά - σιγά.
.
είχα ανοιχτά τα μάτια και προσπαθούσα να θυμηθώ πού είχε μιά ελίτσα η Μαρία στο πρόσωπο.
στο γλυκό κι υπομονετικό της πρόσωπο...
τη βρήκα σήμερα το πρωί την ελιά, στο μάγουλο κοντά στο πηγούνι της, παρόλο που το πρόσωπό της είναι πιά αγνώριστο, φευγάτο ...
όταν με είχε μικρή αγκαλιά, θυμάμαι οτι μου άρεσε να πιάνω την ελίτσα στο μάγουλό της.
.
εμένα και τον ξάδερφό μου τον Γιώργο, αγκαλιά μας μεγάλωσε.
έτσι κι αλλιώς, μ' αυτόν μου τον ξάδερφο, μεγαλώνουμε ίσαμε τώρα σαν δίδυμα παιδιά .
.
.
θάθελα να γράψω κι άλλο, όμως νιώθω πολύ κουρασμένη και δεν αντέχω.
.
.
.
μικρέμουμότσαρτ, λες να συμβεί απόψε ;
.
.
.
.
.
.
.