.
το πρωί πήγα ως τα Μεσόγεια. γιά 3 - 4 ώρες μονάχα. έκοψα ρόδια. μάζεψα και λίγες ελιές, ίσα ένα βάζο, να τις βάλω στο λάδι.
έχω πουντιάσει πάλι, δεν ξέρω πώς τα καταφέρνω κάθε φθινόπωρο...
ξάπλωσα αργά γιά μεσημέρι.
σε είδα στον ύπνο μου.
.
δεν σε βλέπω πολύ συχνά, μα σήμερα σε είδα. ένα ολοζώντανο όνειρο. ήσουν σπίτι μου, σε μιά καρέκλα καθιστός δίπλα στη βιβλιοθήκη, στητή η ράχη σου στην καρέκλα, κρατούσες ένα βιβλίο και διάβαζες. ήρθα κοντά και σου μίλησα απαλά. ήθελα να περάσω τα δάχτυλά μου μέσα στα λευκά σου μαλλάκια, μα φοβήθηκα πως δε θες, έτσι, δεν τόκανα. έπειτα μπήκα στο διπλανό δωμάτιο, προσπάθησα ν' ανάψω τη φωτιά στο τζάκι κι είχα στο νου μου να γυρίσω αμέσως στο γραφείο κοντά σου, να κουβεντιάσουμε.
εκείνη την ώρα χτύπησε το κουδούνι. μες στον ύπνο μου ήξερα πως πρέπει να σηκωθώ να ανοίξω, όμως, πάλι μες στον ύπνο μου σκέφτηκα "όνειρο είναι, αν το χάσω, θα το συνεχίσω το βράδυ οπωσδήποτε".
η As είπε ότι αυτό είναι ένα "διαυγές" όνειρο. έτσι νομίζω ότι το είπε...
τι σόϊ διαύγεια είν' αυτή, μες τα μαύρα σκοτάδια μου ;
.
.
.
.
.
.