.
προχτές έκανα το πρώτο μάθημα.
είχα τρακ όταν πήγαινα. τι θα αντιμετώπιζα, πώς θα με αντιμετώπιζαν...
πήγα γιά μιά ώρα και μείναμε στο θρανίο ώρες τρείς.
ήταν νύχτα όταν έφυγα απ' το Γκάζι.
ψοφόκρυο, έχωσα το κεφάλι μου στο ζεστό μάλλινο καπέλο, φόρεσα γάντια και κουκουλώθηκα μέχρι πάνω.
όμως η καρδιά μου ήταν ζεστή, κι αυτό είναι απ' όλα το πιό σοβαρό...
είναι μιά συγκίνηση όλο αυτό. τίποτ' άλλο. ένα αμφότερο δόσιμο, μιά ανθρώπινη αναμονή, μιά ανάγκη, μιά αμοιβαία εμπιστοσύνη, μιά κατανόηση.
ένα δόσιμο.
προς ανθρώπους, που δεν απαξιώνουν και δεν περιφρονούν το δόσιμό.
αυτά τα ολίγα και τα ανθρώπινα...
.
.
.
.
.
.
.