.
Τετάρτη σήμερα,
ανάμεσα στις δώδεκα με δωδεκάμιση το μεσημέρι, άρχισε να ρίχνει που και που σκόρπιες, χοντρές νιφάδες. δεν μας έκανε όμως τη χάρη...
κρατιέμαι "κατά το πλάγιασμα της βροχής" κι εγώ... βουουου ! φυσομανάει βοριάς... πάλη με τον αγριεμένο βοριά, κάθε μέρα, αδερφέ μου, κάθε νύχτα, χρόνια τώρα... πώς γίνεται και δεν μπορείς να δεις; πώς είναι αυτό άραγε, και πώς λέγεται, όταν παύουν οι άνθρωποι να βλέπουν ;
ζύμωσα δυό καρβέλια σήμερα. ο χειρωνάκτης , εγώ.
καθάρισα και κίτρα κίτρινα . η ορεινο παρμένη , εγώ.
σιωπηλά.
σιωπηλα ζυμώνουν οι ψυχές τα ψωμιά, σιωπηλά καθαρίζουν τα κίτρινα κίτρα.
τα χρόνια ταξιδεύουν σιωπηλά...
.
στο μεταξύ, τελείωσα τον Ταρτούφο κι έπιασα το Ξαφνικά πέρυσι το καλοκαίρι.
άλλα έχω διαβάσει και πάλι διαβάσει, άλλα έχω δει, κι άλλα τίποτα...
.
μπαίνει μήνας Μάρτης.
με τρομάζει η άνοιξη.
.

.
αντέγραψα εδώ κι έναν διάλογο, απ' το τελευταίο που διάβασα, του Καμπανέλλη :
.

* Η ΑΛΙΚΗ και ο ΚΩΣΤΑΣ κοντά στο κρεβάτι του ετοιμοθάνατου (?) πατέρα τους…

ΑΛΙΚΗ

Από πότε είναι έτσι ;

ΚΩΣΤΑΣ

Σε λίγο κλείνουν δέκα χρόνια

ΑΛΙΚΗ

Εννοώ για την τελευταία κρίση…

ΚΩΣΤΑΣ

Άαα…έεε από την Τρίτη, από την Τρίτη τ’ απόγευμα. Και ήταν μια χαρά ξέρεις, μια χαρά, μπορούσε να καταπιεί λίγη κρέμα, λίγο χυμό…κούναγε τα χέρια του, κάπου κάπου άνοιγε και τα μάτια του…

ΑΛΙΚΗ

Μιλούσε καθόλου…;

ΚΩΣΤΑΣ

Βέβαια… δηλαδή… δεν καταλάβαινες τι λέει, ήταν διάφοροι ήχοι, αλλά πάντως προσπαθούσε να αρθρώσει λέξεις, φράσεις…

ΑΛΙΚΗ

Κώστα, ανησυχώ…

ΚΩΣΤΑΣ

Τι να σου πω… Πάντως οι γιατροί πιστεύουν πως αν δεν έχουμε καμιά επιπλοκή θα επανέλθει και πάλι τελείως…

ΑΛΙΚΗ

Από το στόμα τους και στου Θεού τ’ αυτί…

ΚΩΣΤΑΣ

Αμήν ! Εγώ πάντως, Αλίκη, είμαι πάρα πολύ αισιόδοξος

ΑΛΙΚΗ

Πώς δηλαδή, πού βασίζεσαι …;

ΚΩΣΤΑΣ

Στο παρελθόν του, στην ιστορία του…!

ΑΛΙΚΗ

Ναι, αλλά δεν είναι πιο σοβαρό από πέρυσι;

ΚΩΣΤΑΣ

Ούτε σύγκριση ! Η περσινή κρίση ήταν πολύ πιο σοβαρή

ΑΛΙΚΗ

Μα πέρυσι είχαμε απελπιστεί ολωσδιόλου…

ΚΩΣΤΑΣ

Όχι πέρυσι, πρόπερσι. Η προπερσινή κρίση ήταν σοβαρότερη απ’ την περσινή…

ΑΛΙΚΗ

Τώρα το θυμάμαι, οι γιατροί είχαν σηκώσει τα χέρια…

ΚΩΣΤΑΣ

Τα συγχέεις, Αλίκη, αυτό ήταν προ τριετίας που μας είπαν ότι δεν μπορούν πιά να μας υποσχεθούν τίποτα…

ΑΛΙΚΗ

Μα βέβαια και είχε ζητήσει να μεταλάβει…

ΚΩΣΤΑΣ

Όχι…! Να μεταλάβει είχε ζητήσει προ πενταετίας, το θυμάμαι καλά, γιατί ένα χρόνο πριν που είχε τη σοβαρότερη κρίση, προ εξαετίας δηλαδή, ήταν ανήμερα των γενεθλίων του, ήταν ακριβώς ενενήντα τριών ετών…!

ΑΛΙΚΗ

Τότε που τον είχαμε ξεγράψει οριστικά, έχεις δίκιο…

ΚΩΣΤΑΣ

Λάθος κάνεις, προ επταετίας τον είχαμε ξεγράψει, όταν οι σφυγμοί του είχαν πέσει στους τριάντα…

ΑΛΙΚΗ

Είναι δηλαδή η εβδόμη κρίση;

ΚΩΣΤΑΣ

Η ενάτη, είχαν προηγηθεί άλλες δύο – εσύ τότε ήσουνα στην Αμερική ή στη Σουηδία;

ΑΛΙΚΗ

Στην Ελβετία…

ΚΩΣΤΑΣ

Έ, λοιπόν, τότε τον νομίζαμε πιά νεκρό… κι όμως έγινε μια νεκρανάσταση στην κυριολεξία!

ΑΛΙΚΗ

Δηλαδή, Κώστα, όσο περνά ο καιρός πάει όλο και καλύτερα;

ΚΩΣΤΑΣ (Αφού την κοιτάξει κατάματα)

Από μιάν άποψη… Δηλαδή αν λάβει κανείς υπόψη του ότι μετά από κάθε ετήσια κρίση επανέρχεται υγιέστερος από πριν, τότε, βέβαια, πηγαίνει όλο και καλύτερα…!