Il Trovatore

.

από την Λυρική Σκηνή στο Ηρώδειο !

.

.

.

.

.

 .

.

.

.

.

ήταν μιά - κατά την άποψή μου - θαυμάσια παράσταση, 

.

με πολύ καλούς συντελεστές, χάρμα οφθαλμών και ακοής !

.

πολύ καλοί οι καλλιτέχνες επί σκηνής,

πολύ καλή η σκηνοθεσία,

ευρηματικό και το νερό που αντιφέγγιζε και ρυτίδιαζε πάνω στους τοίχους,

πολύ καλοί οι μουσικοί της ορχήστρας, 

εκπληκτικά τα χορωδιακά,


"σωστά" τα κοστούμια, 

εκπληκτικοί οι φωτισμοί ! 

.

.

μονάχα με το σκηνικό είχα ένα θέμα, το σκηνικό δεν μου άρεσε , 

βρήκα γκροτέσκο γιά τον χώρο του Ηρώδειου εκείνη την τεράστα, γύψινη (;) χερούκλα, 

δεν μου άρεσε η μπάλα με τα πρόσωπα (ό, τι κι αν ήθελε να πει...), 

μήτε το πάτωμα της σκηνής μου άρεσε , που προσπαθώντας να ταιριάξει στις Ρωμαϊκές πέτρες, 

μου θύμισε κακόγουστα, χονδροειδή γύψινα και γυψαδόρους...

.

.

δε θέλω να γκρινιάζω γιά το σκηνικό, γιά να μην αδικήσω την παράσταση, που ήταν ΘΑΥΜΑΣΙΑ στο σύνολό της !

.

.

σας βρήκα - και ξαναδιάβασα σήμερα - το libretto της όπερας , φυσικά δεν το βρήκα στα Ελληνικά,
le voilà !

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ :

Il Trovatore Libretto

.

κι αντιγράφω μικρό μέρος :

.

Act I, scene I

Fifteenth-century Spain

The Aliaferi Palace

 ......................................................................

Scene Two

The gardens of the palace

(enter Lady Leonora and her friend, Inez)

.......................................................................

Inez :

What happened?

Leonora :  

I will tell you.

The night was silent, and the sky serenely beautiful.

The moon filled the heavens with its silvery light.

Then arose a sound from that silence.

I listened to this sweet, gentle sound.

It was the harmony of a lute ; and a troubador, singing his

melancholy song.

Prayer like, humble verses, like one praying to

God. And from the song a name - my name, he sang.

Running to the balcony I saw the unknown knight.

Joy as only the angels must know overcame me.

To my heart, the earth seemed like heaven itself.

Inez :

All you have told me fills my soul with terror.

A sad foreboding is awakened by this stranger.

Forget him ! I tell you as a friend.

Leonora :

What are you saying? Enough!

Forget him! Those are words my heart cannot understand.

Of such a love no evil word can be spoken; for

such a love intoxicates my heart.

My destiny cannot be fulfilled without him near me.

If I do not live for him, for him I will die.

........................................................................

(The sound of a troubador’s lute is heard in the distance)

..........................................................................

Manrico :

 “The world is a desert, barren of joy from the cruel destiny of war.

But one hope remains; one heart alone for a troubador.”

.........................................................................

Scene Three

The mountains of Biscay

Gypsies :

Look! The night dissolves in the firmament.

Like a widow who ends her time of mourning.

To work! Take the hammer. Strike the anvil.

Who can sing the praises of such a life?

Only the gypsy!

Pour me a drink. Wine gives the body strength,

and the soul courage! Oh watch. A brilliant ray of

sunlight dances in your glass.

Back to work!

Who can sing the praises of such a life? Only the gypsy!

.

.

.

.

και ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ :

le troubadour 

.

.

.

.

εξέφρασα

την απλή άποψη ενός μη ειδικού,

λάτρη  του λυρικού θεάτρου...