Παρασκευή 15 Ιουνίου 2012


Il Trovatore
.
από την Λυρική Σκηνή στο Ηρώδειο !
.
.
.


.
.


 .
.
.

.
.

ήταν μιά - κατά την άποψή μου - θαυμάσια παράσταση, 
.
με πολύ καλούς συντελεστές, χάρμα οφθαλμών και ακοής !
.
πολύ καλοί οι καλλιτέχνες επί σκηνής,

πολύ καλή η σκηνοθεσία,

ευρηματικό και το νερό που αντιφέγγιζε και ρυτίδιαζε πάνω στους τοίχους,

πολύ καλοί οι μουσικοί της ορχήστρας, 

εκπληκτικά τα χορωδιακά,


"σωστά" τα κοστούμια, 

εκπληκτικοί οι φωτισμοί ! 
.
.

μονάχα με το σκηνικό είχα ένα θέμα, το σκηνικό δεν μου άρεσε , 
βρήκα γκροτέσκο γιά τον χώρο του Ηρώδειου εκείνη την τεράστα, γύψινη (;) χερούκλα, 
δεν μου άρεσε η μπάλα με τα πρόσωπα (ό, τι κι αν ήθελε να πει...), 
μήτε το πάτωμα της σκηνής μου άρεσε , που προσπαθώντας να ταιριάξει στις Ρωμαϊκές πέτρες, 
μου θύμισε κακόγουστα, χονδροειδή γύψινα και γυψαδόρους...
.
.
δε θέλω να γκρινιάζω γιά το σκηνικό, γιά να μην αδικήσω την παράσταση, που ήταν ΘΑΥΜΑΣΙΑ στο σύνολό της !
.
.
σας βρήκα - και ξαναδιάβασα σήμερα - το libretto της όπερας , φυσικά δεν το βρήκα στα Ελληνικά,
le voilà !
ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ :

Il Trovatore Libretto

.
κι αντιγράφω μικρό μέρος :
.

Act I, scene I

Fifteenth-century Spain

The Aliaferi Palace


 ......................................................................


Scene Two

The gardens of the palace
(enter Lady Leonora and her friend, Inez)


.......................................................................

Inez :
What happened?

Leonora :  
I will tell you.
The night was silent, and the sky serenely beautiful.
The moon filled the heavens with its silvery light.
Then arose a sound from that silence.
I listened to this sweet, gentle sound.
It was the harmony of a lute ; and a troubador, singing his
melancholy song.
Prayer like, humble verses, like one praying to
God. And from the song a name - my name, he sang.
Running to the balcony I saw the unknown knight.
Joy as only the angels must know overcame me.
To my heart, the earth seemed like heaven itself.

Inez :
All you have told me fills my soul with terror.
A sad foreboding is awakened by this stranger.
Forget him ! I tell you as a friend.

Leonora :
What are you saying? Enough!
Forget him! Those are words my heart cannot understand.
Of such a love no evil word can be spoken; for
such a love intoxicates my heart.
My destiny cannot be fulfilled without him near me.
If I do not live for him, for him I will die.

........................................................................


(The sound of a troubador’s lute is heard in the distance)

..........................................................................


Manrico :
 “The world is a desert, barren of joy from the cruel destiny of war.
But one hope remains; one heart alone for a troubador.”


.........................................................................



Scene Three

The mountains of Biscay

Gypsies :
Look! The night dissolves in the firmament.
Like a widow who ends her time of mourning.
To work! Take the hammer. Strike the anvil.
Who can sing the praises of such a life?
Only the gypsy!

Pour me a drink. Wine gives the body strength,
and the soul courage! Oh watch. A brilliant ray of
sunlight dances in your glass.
Back to work!
Who can sing the praises of such a life? Only the gypsy!
.
.
.
.
και ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ :

le troubadour 

.

.

.

.

εξέφρασα

την απλή άποψη ενός μη ειδικού,

λάτρη  του λυρικού θεάτρου...





6 σχόλια:

Roadartist είπε...

Αμάν βρε παιδί μου :)
Εμένα μου άρεσε πολύ το γύψινο χέρι, οκ χωρίς να είμαι ειδική... και το δάπεδο μου άρεσε αρκετά. Ίσως όχι τόσο η σφαίρα με τα πρόσωπα, αλλά δε μου έκανε τόσο αρνητική εντύπωση, επίσης μου άρεσαν οι λίμνες και τα παιχνίδια του νερού με τους αντικατοπτρισμούς τους. Εντάξει και κάποιοι χορευτές "τρωγόντουσαν" χαχαχαχα :)))

foteini είπε...

@
είσαι και καρφάκι, σαυρούλα... :)

η αλήθεια είναι ότι ο χορός φτιάχνει ωραία σώματα :)

ξωτικό είπε...

Δηλαδή καθόλου δεν τους λυπηθήκατε μέσα στην τόση ζέστη κλεισμένους μέσα στη δερματίνη;;; άκαρδεεες !!!
όλο αλλού κοιτάγατε πια;;; χααααχαχα
:))))

(οχι δεν θα αναλύσω.Ευχαριστήθηκα και τελεία !!)
φιλάκιαααα

Μινωΐτισσα είπε...

Περαστική από το βλογκ σου,θαύμασα το Ηρώδειο και απόλαυσα τη μουσική...όσο για τα σκηνικά,κάπως άγριο και αταίριαστο με τον χώρο είναι το χέρι,αλλά εγώ πήρα τα καλά και φεύγω μ΄αυτά....

foteini είπε...

@
εντάξει, ξωτικούλα,
κοιτάζαμε κι αλλού...
τα tableaux vivants μέσα στο νερό, ήταν πολύ καλά !



να σου πω τι σκεφτόμουνα γιά τα κοστούμια...
στην αρχή, μου κακοχτύπησε ως υλικό η δερματίνη, κι επιπλέον σκέφτηκα πως θα ζεσταίνονται...
κατά την διάρκεια του έργου όμως, όταν κινούνταν πολλοί μαζί, το "σκληρό" υλικό έκανε τα κοστούμια να τρίζουν ή να σούρνονται ή να θροϊζουν όλα μαζί, κι έβγαινε ένας καθαρός ήχος, που μου άρεσε.

κατόπιν, δικαιολόγησα την δερματίνη, όταν την είδα να σέρνεται μες στο νερό και να γονατίζει...
σκέφτηκα πως αν ήταν ύφασμα θα χάλαγε...


οι ειδικοί όμως, το είπα, είστε εσείς...

:)

foteini είπε...

@
"γυναίκα της Μινωϊκής εποχής",

είναι σοφό να κρατάμε τα καλά !

σε φιλώ :)