Τετάρτη 27 Ιουνίου 2012



Vieux sol natal


Αγαπάω τη μυρουδιά από τα θερισμένα ξερόχορτα, κατακαλόκαιρο, με ζέστη να σκάει ο τζίτζικας.

Έβαλα την καρέκλα του σκηνοθέτη στον ίσκιο από κάτω της ελιάς.
Έχω φέρει μαζί και το βιβλίο που μου δάνεισε η Ε. – της Yoko Ogawa – μα δεν έχω κέφι να το ανοίξω.
Ο Π. δουλεύει με εκείνο το μηχανάκι της βενζίνας , κόβει σύρριζα τα ξερόχορτα, μαζεύει από γύρω τα χαμόκλαδα, ξεριζώνει με την τσουγκράνα τ’ αγκάθια.
Θαρρώ θα κάθομαι όλη μέρα ακίνητη, να ανασαίνω στους πόρους του κορμιού μου τη μυρουδιά απ’ τα κομμένα στάχυα και τα μάραθα. Ναρκωμένη.
Κίτρινες, λευκές και σκούρο καφέ πεταλούδες πάνε κι έρχονται μες τον ήλιο. Λιμπελούλες, αράχνες, κάθε λογιώ ζωϋφια. Εδώ στην ξεροχορταριά σίγουρα φωλιάζουν και φίδια, μα δε δίνω και μεγάλη σημασία, γι αυτό εξάλλου έχω φορέσει τ’ άρβυλα κι εκείνο το Μάο σου το παλιοπαντέλονο, που δεν ξέρω κι αν πρόκειται να το πετάξω ποτέ .
Οι μέλισσες που εργάζονται τριγύρω και ζουζουνίζουν, με επαναφέρουν ολοκληρωτικά στο μελισσάκι.
Μι, όπως το μέλι, Αλφα, όπως η αγάπη, Πι, όπως η απονιά, Σίγμα, καθώς που σφίγγω τα δόντια δυνατά και πορεύομαι.
Φοράω για λίγο τ’ ακουστικά, ν’ ακούσω σιγανά μουσική στο ραδιόφωνο. «δεν ξέρεις τ’ είναι μοναξιά, καρδιά που κλαίει τη νύχτα, όσα τραγούδια σού γραψα στην κρύα νύχτα ρίχτα». Στο πηγάδι ρίχτα ή αν δε θες μήτε αυτό, μπορείς να τα παραχώσεις μες στους σωρούς με τα ξερόκλαδα.
Μια νιούτσικη μυγδαλιά έχει φυτρώσει στη θέση της γέρικης. Κι άλλο ένα νεαρό φυτό δίπλα, μου μοιάζει σα βερυκοκιά ή ίσως μπουρνελιά. Μπορεί να είναι, μπορεί και όχι. Είπα στον Π. καλού κακού να μην το ξεριζώσει. Μάζεψα κι ένα μπουκέτο μάραθα, πριν τα ξεπατώσει όλα το μηχανάκι βζιιν, βζιιν.
Οι ώρες περνούν κι η ζέστη ολοένα σφίγγει. Είμαστε εδώ απ’ το χάραμα κι έπιασε μεσημέρι.
Έχω αποφασίσει πως ήρθε ο καιρός να αναστήσω το χτήμα. Δεν θα είναι φυσικά το ίδιο χτήμα, δεν θα μπορούσε να είναι, παρ’ όλ’ αυτά θα το κάνω εγώ να μοιάζει μ’ εκείνο.  
Vieux sol natal.
Κάθομαι και το σχεδιάζω, πρώτα επί χάρτου. Ξέρω πώς θέλω να είναι. Θαρρώ γνωρίζω τι πρέπει να κάνω και πώς να το κάνω. Τι θέλω να έχει μέσα, τι πρέπει να φυτέψω, πότε να το φυτέψω και πώς.
Μου αρέσει αληθινά αυτή η δουλειά. Αγαπάω βαθειά τη γη. Κοντά της, σα να παίρνει αέρα η ψυχή μου.
 











4 σχόλια:

ξωτικό είπε...

Εε στο τέλος ζήλεψα .....
καλά καλά μην απαντήσεις δεν χρειάζεται :))

foteini είπε...

@
και πού να δεις, Ξωτικούλα μου,
που σήμερα τριγύρναγε κοντά μου
ΜΙΑ ΧΕΛΩΝΑ !

αν έβρισκα πετράδι
- λέμε τώρα... -
δεν ξέρω αν θάκανα τέτοια χαρά...

:)

Roadartist είπε...

Βρε τι χελώνα!
Πρώτη μούρη πάνω πάνω :) φιλιά.

foteini είπε...

@
μην ξεγελιέστε...
είμαι σε σημείο να τα διαλύσω όλα τα όμορφα.