Τετάρτη 22 Αυγούστου 2012


στην πεζούλα



περιέρχομαι τες πλατείες απολαμβάνοντας μουσικά δρώμενα...
χορωδίες, σύνολα, καντάδες...








quartino
clarinet
clarinet
clarinet
alto clarinet
bass clarinet
bass clarinet
contrabass clarinet
Vivaldi, Bela Bartok, Piazolla, Χατζιδάκις κ.τ.λ...


όταν τα όργανα είναι έξι, το θυμάμαι βέβαια, λέμε sexteto.
και όταν τα όργανα είναι οκτώ, τότε πώς λέμε ;



Ανεβαίνοντας τη σκαλινάδα στο Καμπιέλο, είδα έναν νέο με μαύρα μαλλιά, σγουρά σαν του σγουρού  βασιλικού. Η όψη του μου θύμισε τον άγγελο, που ήσουν παιδί.

Καθίσαμε με την Τατ στο παγκάκι κάτω απ' τις καστανιές και τρώγαμε panini, σαν κάτι μικρά χαμίνια...
το κατ(α)υχαριστήθηκα !

είδα τον Leo και την Depy,
μιλήσαμε να βρεθούμε με την Librarian.

συνάντησα την πρώτη μας τρομπέτα ! τι κρίμα, που δεν προλάβαμε άλλοτε να συνεργαστούμε ... αλήθεια, το "άλλοτε" δεν είναι μακριά...


απόψε αργά, η γυναίκα κάθισε στην πεζούλα.
σε κράταγε όπως πάντα σφιχτά πάνω της, σε χρόνο μέλλοντα, σε χρόνο μέλλοντα, σε χρόνο μέλλοντα - τρις - και συλλογιζόταν την υπόσχεση του προφήτη Ο.Ε. 
"Μιά στιγμή θά συγκατατεθεί ο Καιρός
Πώς αλλιώς..."

πώς αλλιώς ;!

έσκαγε κάτω απ' την πεζούλα το κύμα, έλαμπε μαύρο, ήρεμο, σιγαλό, ψιθυριστό

Πώς αλλιώς ;! έλεγε το κύμα...

Πώς αλλιώς ;!











2 σχόλια:

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Και η Τατ το καταυχαριστήθηκε! Βεβαίως..βεβαίως!
Μάλιστα!
Εσύ είσαι που ταιριάζεις
"γάντι" με τη μουσική υπόκρουση, είτε υπάρχει είτε δεν υπάρχει το "πρώτο βιολί" της ορχήστρας..
Φιλιά...ως τις εννιά!!

foteini είπε...

@
Τατ,
με κάνει πάντα και κλαίω η αγάπη των φίλων...

ήταν κι ο πατέρας μου έτσι -
ευσυγκίνητος εννοώ.
ένας άντρας δυό μέτρα, λιοντάρι αληθινό μες τη ζωή, που του λεγες όμως μιά καλή κουβέντα και τον έπιαναν τα κλάματα...

απ αυτόν τόχω κληρονομήσει αυτό το ελάττωμα :)