τιμάται σήμερα η μνήμη : Μαρτύρων Ιννά, Πιννά και Ριμμά «των κρυσταλλίνων»
τι είν' τούτο ; να το ψάξω... πρώτη φορά το αντιλαμβάνομαι...
περιπλανήθηκα χτες και σήμερα, σε γειτονιές που αγαπώ...
στα σοκκάκια, όπου χτυπάει η αληθινή ζωή της πόλης.
κάθισα στον ήλιο.
τράβηξα φωτογραφίες, γιά να αιχμαλωτίσω τις στιγμές.
διάβασα ήσυχα.
photos
foteini
8 σχόλια:
συνέχισε να ταξιδεύεις.....όσο μπορείς....έχεις συνταξιδιώτες που αναπολούν αυτές τις διαδρομές.....
@
Μινωίτισσα αγαπημένη,
του πολυαγαπημένου νησιού,
σε καλωσορίζω κι εύχομαι
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ !
μεγάλωσα (το χωριατόπαιδο εγώ)
σ' ένα κτήμα
με νερατζιές - ΣΑΝ ΤΙΣ ΝΕΡΑΤΖΙΕΣ ΣΟΥ,
φιστικιές, λεμονιές, πορτοκαλιές, δεντρολίβανα, τριανταφυλλιές και χρυσάνθεμα...
είχαμε και μιά συκιά.
κι αγράμπελη.
πολλά πεύκα.
τουλίπες, μανουσάκια, ίρις μωβ και λευκά.
κι ένα πηγάδι.
πόσο πολύ μου άρεσε ό, τι έγραψες γιά τις νερατζιές !
:)
Αγαπημένη μας Φωτεινή,με συγκίνησες πολύ....αντεύχομαι από καρδιάς,Καλή Χρονιά και Χρόνια πολλά,δυτυχισμένα και δημιουργικά....η ιστορία με τις νεραντζιές είναι πέρα για πέρα αληθινή.....δεν είχα καν σκοπό να την αναφέρω,αλλά όταν μου είπαν πως θα γίνει ανακαίνιση του σπιτιού,μ΄έπιασε μία περιέργεια και αγωνία μαζί μη τυχόν και ξεπατώσουν τις πράγματι πανύψηλες νεραντζιές που μου έδιναν ελπίδα και με γέμιζαν με παιδικές αναμνήσεις....όταν πήγα και είδα μες τα χώματα και τα μπάζα,τις νεραντζιές να στέκουν αγέρωχες,ένοιωσα ανακούφιση,συγκίνηση,νοσταλγία,τα μάτια μου δάκρυσαν και τότε σκέφθηκα να γράψω την αληθινή αυτή ιστορία....εγώ,αγαπημένη Φωτεινή,μεγάλωσα στην πόλη,αλλα μια διαφορετική πόλη...είχαμε σπίτια με αυλές που είχαν ρογδιές,το αγαπημένο μου δένδρο,πορτοκαλιές,δεσπολιές-μουσμουλιές,κρεβατίνες και βέβαια δεν έλειπε το πηγάδι......και στους τοίχους πάνω από το περιβόλι -αυλή ,υπήρχαν περιστεριώνες.......
Στο παραπάνω σχόλιο η βιασύνη μου έκανε ένα τραγικό λάθος στις ευχες...αντί ε γράφθηκε το δ...χίλια συγγνώμη....ήθελα να γραψω πρώτα τη λέξη δημιουργικά,εύχομαι ολόψυχα χρόνια ευτυχισμένα,δυναμικά,διαλεκτά.Ευχομαι ακόμη ολόψυχα να έχεις καλή διάθεση ,να παίρνεις τη μηχανή σου και να βολτάρεις στην πανέμορφη Αθήνα...
@
εγώ πάλι,
ΝΟΜΙΖΩ ότι είμαι βουνίσια !
χωριάτα βέρα !
του σκίνου, της κουμαριάς, του πουρναριού, του Κώστα Κρυστάλλη.
αυτά μου αρέσουνε !
τα άγρια και τα δύσβατα...
κι όσο μεγαλώνω
όλο και πιό δύσβατη γίνομαι κι εγώ...
να είσαι καλά, Μινωίτισσά μας :)
Γέλασα καλή μου Φωτεινή,τα άγρια και δύσβατα βουνά είναι για τους γενναίους και θαρραλέους ανθρώπους...εγώ προτιμώ τις πεδιάδες και τους κάμπους και τα βουνά που αγναντεύουνε σε θάλασσες.....κάπου μακρυά στον ορίζοντα η θάλασσα σμίγει με τον ουρανό κι αυτό με αγαλιάζει....η βουνοκορφή που αγγίζει τον ουρανό με τρομάζει...είναι δύσκολο,πολύ δύσκολο και βαρύ το ανέβασμα....
Γέλασα καλή μου Φωτεινή,τα άγρια και δύσβατα βουνά είναι για τους γενναίους και θαρραλέους ανθρώπους...εγώ προτιμώ τις πεδιάδες και τους κάμπους και τα βουνά που αγναντεύουνε σε θάλασσες.....κάπου μακρυά στον ορίζοντα η θάλασσα σμίγει με τον ουρανό κι αυτό με αγαλιάζει....η βουνοκορφή που αγγίζει τον ουρανό με τρομάζει...είναι δύσκολο,πολύ δύσκολο και βαρύ το ανέβασμα....
Γέλασα καλή μου Φωτεινή,τα άγρια και δύσβατα βουνά είναι για τους γενναίους και θαρραλέους ανθρώπους...εγώ προτιμώ τις πεδιάδες και τους κάμπους και τα βουνά που αγναντεύουνε σε θάλασσες.....κάπου μακρυά στον ορίζοντα η θάλασσα σμίγει με τον ουρανό κι αυτό με αγαλιάζει....η βουνοκορφή που αγγίζει τον ουρανό με τρομάζει...είναι δύσκολο,πολύ δύσκολο και βαρύ το ανέβασμα....
Δημοσίευση σχολίου