Ζήρεια

Σβηστά όλα τα φώτα, όλοι μέσα γιατί κάνει κρύο, κι εγώ στο μπαλκόνι.
Κρυώνω βέβαια ! είμαι όμως τόσο καλά εδώ πάνω στις κορφές, να βλέπω τον γαλαξία στα κατασκότεινα και κάτω τα φωτάκια της θάλασσας, που δεν θα μπω μέσα, όχι, δεν θα μπώ! θα μείνω εδωπά, κι ας κρυώνω...
Έριξα πάνω μου αυτό το λαδί απαλό σάλι, μεγάλο σαν σεντόνι, τυλίχτηκα, κι αν δεν το χω χαρεί τόσα χρόνια, κάθε που κρυώνω τυλίγομαι, σε πεζούλες, σε βεράντες, στη θάλασσα, νύχτα σε καράβια, όπου, το σέρνω πάντα κοντά μου.

Κάναμε σήμερα εσωτερικούς δρόμους του βουνού, περάσαμε χωριά και χωράφια.
Λόφους με κλήματα, ελιές και μαλακή βλάστηση, που θυμίζουν την Τοσκάνη, τι ωραία είναι ετούτη η Μεσογειακή χώρα, Θεέ μου, μην την αφίσεις άλλο στην κατρακύλα της...

Δεν έχω ακόμα αποφασίσει, μικρέμουΜότσαρτ, θάλασσα ή βουνά ; κι ούτε θαρρώ θ' αποφασίσω .
Μήτε θέλω ν' αποφασίσω... Θάλασσα και βουνά, κι όπου κι αν γυρίσουμε η Ελλάδα μας πληγώνει - και την πληγώνουμε... οι άφρονες !

Σήκωσε πάλι μπωφόρ, και πάλι αύριο δεν βλέπω μπάνιο...

Πάπλωμα πάλι απόψε, 2 προς 3 Αυγούστου.