Ζήρεια

Στέκω εδωδά πάνω στα βουνά και κοιτάζω πέρα, τη θάλασσα να λάμπει.

Έπιασε ένας αέρας από βραδύς, που μούγγριζε σα θυμωμένο αγρίμι, ως το ξημέρωμα.

Βροντές κι αστραπές άντικρυ, στον Παρνασσό, μες στις κορφές, στα κύματα και τα σύννεφα.

Σκέφτομαι ότι κάπως έτσι μπορεί να είναι στου Θεού τον παράδεισο, πάνωθέ σου να ταξιδεύουν λευκά σύννεφα, αλώνια ξανθής σταφίδας σπαρμένα εδώ κι εκεί, κορφές πράσινες, κορφές γκρίζες, αλώνια σκούρας σταφίδας, πέτρα, κεραμίδια και πηλός, ο ήλιος πεσμένος ανάσκελα πάνω στα κύματα, μυρωδιές της γης κι ένας αέρας να περνοδιαβαίνει μέσα στα tournesols και τις semprevives…

Κοιμήθηκα, καλά τυλιγμένη σε πάπλωμα.