Πήγα τους δίδυμους στο "Χόμπιτ, η μάχη των 5 στρατών",
όπου "οπτικοακουστικός εξοπλισμός τελευταίας τεχνολογίας" σήμαινε να σου έρχονται οι κοτρώνες και τα βράχια κατευθείαν πάνω στη μούρη, με τρόπο τρισδιάστατο, αλλά τουλάχιστον, ω ναι, σώθηκε τελικά το βασίλειο των νάνων, στη ΜΕΣΗ ΓΗ, παρακαλώ !

Πήγαμε και στον Καρυοθραύστη,  
όπου η γνώμη εμού - του μη ειδικού, είναι πως η παράσταση ήταν ... πτωχή και άνευρη... Τα παιδιά βαρέθηκαν. Αρκετές στιγμές κι εγώ.
Πτωχή η σύλληψη της απόδοσης του εξαίρετου έργου, δίχως φαντασία και μέτρια σε όλα...
Αλλά είπαμε, μιλά μονάχα ένας απλός θεατής... 

Εκτός αυτού, μας έλειψε απ' την Αθήνα τόσα χρόνια η Λυρική Σκηνή, που ας είμαστε ευχαριστημένοι να λειτουργεί τώρα, κι ας ανεβάζει ακόμα και κάποιες μέτριες παραστάσεις... (αρκεί να μην της γίνει συνήθεια!)  

Φυσικά, δεν θα πω το ίδιο γιά την όπερα "Μποέμ", του Puccini !
Η παράσταση, που είδαμε τις προαλλες, ήταν ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ, με γράμματα κεφαλαία !
Μου φάνηκε εξαίρετη η σύλληψη της Lina Wertmuller γιά το έργο, που θα μπορούσε να είναι κι ένα "ρομαντικά θλιβερό" έργο, μα που δεν ήταν διόλου !
Ξεχείλιζε η χαρά της ζωής, η χαρά του έρωτα και της αγάπης, η μποέμικη ανεμελιά κι ομορφιά στο σωστό περιβάλλον, τα ανθρώπινα συναισθήματα, σκηνοθεσία, σκηνικά, κοστούμια κι αποδόσεις , όλα πάρα πολύ καλά!


Κι εύγε στην Λυρική, γι αυτήν την παράσταση !




Αυτά, ανάμεσα σε πολλές δυσκολίες του τελευταίου καιρού...
Ας ελπίσουμε, η χρονιά που μόλις ήρθε να είναι καλύτερη, πιό δίκαιη και πιό σπλαχνική με τους ανθρώπους...