ΑΝΤΟΝ ΤΣΕΧΩΦ

Ο θείος Βάνιας

μτφρ. Χρύσα Προκοπάκη

Σόνια :

"Τι να κάνουμε όμως, πρέπει να ζήσουμε ! (παύση)

Θείε Βάνια, θα ζήσουμε. Θα περάσουμε μέρες και μέρες αμέτρητες, τη μια μετά την άλλη, μεγάλα, ατέλειωτα βράδια. Θα υποφέρουμε καρτερικά τις δοκιμασίες που θα μας στείλει η μοίρα. Θα δουλεύουμε για τους άλλους και τώρα και στα γεράματά μας χωρίς ανάσα, και όταν έρθει η ώρα μας θα πεθάνουμε αγόγγυστα, κι εκεί απ’ τον τάφο θα πούμε πως υποφέραμε, κλάψαμε, πικραθήκαμε και ο Θεός θα μας λυπηθεί, κι εμείς θείε, αγαπημένε μου θείε, θα δούμε μια ζωή ολοφώτεινη, υπέροχη, αρμονική, θα χαρούμε, και τις σημερινές μας δυστυχίες θα τις δούμε τότε με συγκίνηση, με χαμόγελο – και θ’ αναπαυτούμε .

Το πιστεύω, θείε, το πιστεύω με θέρμη, με πάθος… (γονατίζει μπροστά του κι ακουμπάει το κεφάλι της στα χέρια του, με κουρασμένη φωνή). Θ’ αναπαυθούμε ! (Ο Τελιέγκιν παίζει σιγανά την κιθάρα του). Θ’ αναπαυθούμε ! Θ’ ακούσουμε τους αγγέλους , θα δούμε ολόκληρο τον ουρανό σπαρμένο με διαμάντια, θα δούμε όλο το κακό αυτής της γης, όλα μας τα βάσανα να καταποντίζονται μέσα στο έλεος που θα πλημμυρίσει ολόκληρο τον κόσμο , και η ζωή μας θα γίνει ήρεμη, τρυφερή, γλυκειά σαν χάδι. Το πιστεύω, το πιστεύω… (του σκουπίζει τα δάκρυα με το μαντήλι της).

Φτωχέ, φτωχέ μου θείε Βάνια, κλαίς… (δακρυσμένη). Δε γνώρισες χαρές στη ζωή σου , όμως περίμενε, θείε Βάνια, περίμενε… Θ’ αναπαυτούμε… (τον αγκαλιάζει). Θ’ αναπαυτούμε ! (ο νυχτοφύλακας χτυπάει… ο Τελιέγκιν παίζει σιγανά, η Μαρία Βασίλιεβνα γράφει στο περιθώριο του βιβλίου της, η Μαρίνα πλέκει μια κάλτσα).

Θ’ αναπαυτούμε !"

"Δάκρυα μη χαλνάς.

Όλοι ανήκουμε στην ανάσταση"

Νίκος Καρούζος

Πυκνά αριστουργηματικό το κείμενο του Τσέχωφ,

πυκνά δοσμένη η παράσταση, 

κατά σκηνοθεσία, σκηνογραφία, απόδοση

και σύνολο εν γένει,

τούτες τις νύχτες, στο θέατρο Χόρν. 

Με ευχαρίστησε και 

"η ΕΚΔΟΧΗ ΤΟΥ ΜΠΡΑΟΥΝΙΝΓΚ"

στο θέατρο ΕΜΠΟΡΙΚΟΝ, στου Ψυρρή