Τον τελευταίο καιρό, φλερτάρω καμμιά φορά, με το τηλεοπτικό κανάλι της Βουλής.
Έτσι τυχαία, έπεσα χτες πάνω σε μιά συνέντευξη της Κυρίας Αννας Συνοδινού στην Έλενα Ακρίτα.
Δεν είδα δυστυχώς τι έτους παραγωγή, πόσο παλιά δηλαδή ήταν, άνοιξα όμως καλά τ' αυτιά μου, γιατί κάθε κουβέντα που η Κυρία Συνοδινού έλεγε, μου φάνηκε αληθινά πολύτιμη.
Υπάρχει ακόμα αυτό το είδος των σπάνιων ανθρώπων !
Ας σπανίζει το είδος... Υπάρχει όμως !
Άτομα με ειδικά χαρακτηριστικά, που υποστηρίζουν τη ζωή με κάποιον ειδικό τρόπο.
Δάσκαλοι γιά μας τους επόμενους δασκάλους, που δεν έχουμε ασχοληθεί επαγγελματικά με την τέχνη...
Δεν έχει να κάνει κυρίως ή αποκλειστικά με την τέχνη όλο αυτό...

Από όποιο μετερίζι, υποστηρίζω τη ζωή των ανθρώπων, πρώτα με τον τρόπο ζωής μου.
Τι σπάνιο, πόσο ευγενές και ξεχωριστό ! Η αληθινή αρχοντιά ! Μακριά απ' τον καθημερινό θόρυβο και συρφετό, χρειάζεται μιά κάποια εσωτερική μοναχικότητα και μιάν αυτοσυγκέντρωση αυτή η πορεία ! Χρειάζεται συστηματική εσωτερική "δουλειά"... Ένα χαρακτήρα με έρμα και μπούσουλα. Μιά γνώση κι ένα ήθος, που δεν έχει σχέση με το "αστικό μας ψευτοήθος", ψεύτικη εφεύρεση μιάς κοινωνίας που έχει καταλήξει να αδιαφορεί, να αγνοεί, να προσποιείται και να υποκρίνεται.

Συσσωρευμένη σοφία, μου φάνηκε πως είχε ο λόγος της. Και φυσική, ζηλευτή noblesse.