Ο ΓΕΡΑΚΑΣ ΚΑΙ Τ’ ΑΗΔΟΝΙ

Τώρα θα ειπώ κι έναν μύθο και για συνετούς βασιλιάδες :

Έτσι είπ’ ο γέρακας στο ποικιλόλαιμο αηδόνι, που το χε

Πιάσει στα νύχια και τα’ αψηλοσήκωνε κατά τα νέφη,

Τ’ άμοιρο , που όπως τρυπιόταν απ’ τα αγκυλωτά του τα νύχια

Θρήναγε. Του πε λοιπόν σαν κυρίαρχος κι εξουσιαστής του :

- δόλιο, τι σκούζεις ; Πολύ δυνατότερος σ’ έχει στο χέρι.

Πάς όπου εγώ θα σε πάω κι ας είσαι και τραγουδολόγος.

Θέλω σε τρώω για το δείπνο μου, θέλω σ’ αφήνω.

Μ’ άμυαλος είν’ όποιος θέλει μ’ ανώτερον ν’ αντιπαλεύει :

Χάνει τη νίκη, ντροπιάζεται κιόλα και κακοπεθαίνει.

Έτσι είπ’ ο γέρακας ο τεντοφτέρουγος και γοργοπέτης.

Έτσι γράφει ο Ησίοδος στο "έργα και ημέραι" του.

Ο Βασίλης Ρώτας μεταφράζει :

- αηδόνα ποικιλόδειρον = ποικιλόλαιμο αηδόνι

- αοιδόν εούσαν = είσαι και τραγουδολόγος

- τανυσίπτερος = τεντοφτέρουγος

Φύσει και θέσει, (κυρίως φύσει) προτιμώ τον, κατά Oscar Fingal O’ Flahertie Wills Wilde, θάνατο του αηδονιού...

Καλά δείχνω όλον ετούτον τον τελευταίο καιρό.

Δείχνω καλά ,  μα δεν έχω κέφι γιά τίποτε.

Η αλήθεια είναι πως αρρωσταίνω συνέχεια, σαν κάτι μυξιάρικα κοριτσάκια, μιά μύξες, μιά λαιμός, μια πυρετός, μιά βήχας και πάει λέγοντας…

Από χτες στα Highlands, βροχή, αέρας, υγρασία και κρύο, σήμερα έκλεισε εντελώς η φωνή μου. Έμεινα μέσα. Δεν εβγήκε μήτε ο Άγιος.