Κυριακή 22 Μαρτίου 2015


Αργά την Πέμπτη το μεσημέρι, περνούσα κοντά στο άγαλμα του Παλαμά.
Κοντοστάθηκα και κοίταζα τις δυό κοπέλες, ύστερα έμεινε μόνο η μία κοπέλα, να "φροντίζει" το πρόσωπο του αγάλματος...

Κατόπιν, βρήκα στην art ist  ετούτο το υπέροχο :

Κωστής Παλαμάς, "...κ᾿ εἴδανε σὰν ἀντίμαχους καὶ τ᾿ ἄγαλμα κ᾿ ἐμένα..." 

Κοντοστάθηκα πάλι... 

 

 

Λίγο παρα κείθε, στην αρχή της οδού Μασσαλίας, θυμάσαι άραγε τους bouquinistes ;

Φυσικά τους θυμάσαι ! Σχεδόν στα ίδια οικοδομικά τετράγωνα, στις ίδιες γειτονιές, περάσαμε την εφηβεία που μας διαμόρφωσε, και τα νεανικά χρόνια μας. Les bouquinistes, απλωμένη η πραμάτεια τους στον ήλιο της Μασσαλίας... Τι θαυμαστό ! Πόσοι άραγε το θυμούνται ; Και πόσοι να χουν την εικόνα αυτή μπροστά στα μάτια τους ; Σε πόσους να λείπει ; Les bouquinistes, των Αγίων Αναργύρων το εκκλησάκι πίσω, κι ένα σωρό κτίρια, στέκια κι άλλα, αυτά, που μιά μέρα περιμένουν,  μαζί ότι θα τα συ ζητήσουμε.

 

 

Τι άλλο ήθελα, τούτες τις άγριες μέρες, να πω ; 

Εγώ ιδεολογικά,

"τι τα θέλουμε τα όπλα, τα κανόνια, τα σπαθιά

να τα κάνουμ' εργαλεία, να δουλέψει η εργατιά !"

παρ' όλ' αυτά, 

είχα από παιδί την αίσθηση μιας στράτευσης... Ιδεολογική στράτευση - σε ποιάν ιδέα δεν είναι της παρούσης - , από επτά χρονώ. Από επτά χρονώ, συνειδητά και ξεκάθαρα Ετών δεκαεπτά , αλλαγή ιδεολογικού προσανατολισμού, επαναπροσδιορισμός και της ιδεολογικής στράτευσης. Από τα είκοσι ως τα τριάντα μου, είχα μέσα μου περίσσιο θυμό... αφού ο ευλογημένος τούτος τόπος μας, βρίσκεται γεωπολιτικά σ' αυτή τη θέση - σύνορο ανάμεσα σε διαφορετικούς κόσμους - , κι αφού χρειάζεται στρατό, άλλοτε να τον υπερασπίζεται κι άλλοτε να τον υποστηρίζει, εγώ, το θυμάμαι καλά, νιώθοντας πολύ δυνατή στο σώμα, στο μυαλό και την ψυχή, δεν δεχόμουν ότι η πολιτεία με ξεχώριζε από τα αγόρια, αυτοί στρατεύονταν κι εγώ, ως γυναίκα, δεν είχα καν τη δυνατότητα...  

 

έτσι, τώρα που βρέθηκα "σε περιβάλλον", αισθάνομαι ότι τουλάχιστον το "κατανοώ"...

 

"τι τα θέλουμε τα όπλα, τα κανόνια, τα σπαθιά

να τα κάνουμ' εργαλεία, να δουλέψει η εργατιά !", πάντα και πάντα και πάντα,

παρ' όλ' αυτά, "στρατευμένη" στη ζωή μου εργάστηκα, όπου και να βρισκόμουνα, ό, τι κι αν έκανα. 

έχοντας διαμορφώσει την δική μου άποψη - μακριά από μένα τα συμβατικά αστικά, ψευδοηθικά θέματα-, γιά το τι είναι η πραγματική αρετή, γιά το τι ακριβώς είναι και η αληθινή τόλμη...

 

 

Τι άλλο ήθελα, τούτες τις άγριες μέρες, να πω ; 

ναι, φυσικά προσπάθησα να φωτογραφήσω την προχθεσινή έκλειψη του ήλιου, σε όλες της τις φάσεις, με μιαν απλή φωτογραφική μηχανή , ανεπιτυχώς .

 

 


 



 



 



 



 



 



 



 


 γιά το παρόν, αυτά...

 

 

 

 

 

Δεν υπάρχουν σχόλια: