Κοίταζα απόψε την κορφή του Υμηττού, σκοτεινή απέναντι.

Ξάφνου, μές στα σκοτάδια, μιά φωτεινή τελεία !

Μιά φωτεινή τελεία στο μαύρο, που σε κλάσματα δευτερολέπτου μεγαλώνει.

Και παύει να είναι τελεία !
Λίγο - λίγο παίρνει ένα σχήμα και μεταμορφώνεται !

Η κορφή του βουνού είναι πλαγιαστή, κι η φεγγαρίσια μουρίτσα πλαγιαστή κι αυτή εμφανίζεται...

Και πλαγιαστά μεγαλώνει

Και προβάλλει

Ένα σχεδόν φεγγάρι

Κι ακόμα σχεδόν

Κι ακόμα λίγο σχεδόν

Ολόγιομο !

ΑΣΤΕΡΙ ΜΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙ ΜΟΥ