ο γιατρός είπε στα παιδιά να προετοιμάζονται !
με σοκάρει ο θάνατος, όταν πρόκειται γιά άνθρωπο νέο.
με ταρακουνάει, με διπλώνει στα δυό...
κάθομαι κοντά της και της λέω αστεία, και "άντε τώρα τελείωνε, σήκω να μας δείξεις πώς γίνονται τα αμυγδαλωτά, σήκω να μας περιποιηθείς κι εσύ, να ανοίξεις φύλλο, να μας φτιάξεις μιά πιτούλα, άντε σήκω να κάνουμε τόνα και να κάνουμε τ' άλλο..."
"ναι, ο γιατρός είπε θα σηκωθώ, λέει, και θα κάνουμε αυτό και θα κάνουμε εκείνο..."
ύστερα βγαίνω έξω απ' το δωμάτιο του νοσοκομείου και παίρνω αγκαλιά τα παιδιά που κλαίνε.
ύστερα γυρίζω στο σπίτι, χώμα...
έξω απ' αυτά, απόψε αισθάνομαι φυσικά και εθνικώς υπερήφανη, που περίμενα μιάν ώρα όρθια στην ουρά, μαζί με άλλους υπερήφανους πολίτες, έξω απ' την τράπεζα, γιά να μου δώσουν από τον μισθό μου ένα ολόκληρο πενηντάρικο !
διότι ένα πενηντάρικο έδινε η τράπεζα, ούτε καν εξήντα !
και σκέφτομαι την παρότρυνση του Δ. Χαριτόπουλου, προς όλους τους παρλαπίπες πολιτικούς μας :
"βγάλτε όλοι σας τον σκασμό !
δεν θα μας βάλετε εσείς να σκοτωθούμε" !
Θεός φυλάξοι !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου