Κάτι τις,
πάνω στον Ψαλμό ΡΛΣΤ΄ - 136

του προφήτη Ιερεμία

(ο ψαλμός της εξορίας)

Επί των ποταμών Βαβυλώνος, εκεί εκαθίσαμεν και εκλαύσαμεν εν τω μνησθήναι ημάς της Σιών.

Επί ταις ιτέαις εν μέσω αυτής εκρεμάσαμεν τα όργανα ημών• ότι εκεί επηρώτησαν ημάς οι αιχμαλωτεύσαντες ημάς λόγους ωδών και οι απαγαγόντες ημάς, ύμνον•

 ΄Ασατε ημίν εκ των ωδών Σιών.

Πώς άσωμεν την ωδήν Κυρίου επί γης αλλοτρίας;

Εάν επιλάθωμαί σου, Αθήνα,

Εάν επιλάθωμαί σου, Κωνσταντινούπολις,

Εάν επιλάθωμαι σου, Ιερουσαλήμ,

επιλησθείη η δεξιά μου• 

κολληθείη η γλώσσα μου τω λάρυγγί μου, εάν μη σου μνησθώ,

εάν μη προανατάξωμαι την Αθήνα,

εάν μη προανατάξωμαι την Κωνσταντινούπολιν,

εάν μη προανατάξωμαι την Ιερουσαλήμ,
ως εν αρχή της ευφροσύνης μου.

Μνήσθητι, Κύριε, των υιών Εδώμ, την ημέραν Ιερουσαλήμ, των λεγόντων•  

Εκκενούτε, εκκενούτε, έως των θεμελίων αυτής.

Θυγάτηρ Βαβυλώνος η ταλαίπωρος, μακάριος, ός ανταποδώσει σοι το ανταπόδομα σου, ό ανταπέδωκας ημίν.

Μακάριος, ός κρατήσει και εδαφιεί τα νήπια σου προς την πέτραν.