έχει αρχίσει να με πιάνει τρέμουλο.
κι άρχισε να με πιάνει έξαψη.
θα ξαναϊδώ "την Πόλιν".

θα ξαναϊδώ την Πόλιν, είναι η τρίτη φορά, μα το θέλω τόσο πολύ, που θα είναι σαν να είναι η πρώτη φορά. Ότ-Αν αξιωθώ να επιστρέφω σ' αυτήν την Πόλη θα είναι πάντα γιά μένα σαν πρώτη φορά, με ξέρω, γνωρίζω καλά τι λογιώ είμαι...

γιά ταξίδι δουλειάς πρόκειται, μα δεν με νοιάζει αυτό...
να ξαναϊδώ την Πόλιν, στα γόνατα θα μπορούσα να πάω, μπουσουλώντας στα τέσσερα θα μπορούσα να πάω, καβάλα πάνω σε γαϊδούρι θα μπορούσα να πάω...


διαβάζω, ψάχνω, ξαναψάχνω, σκέφτομαι τι θέλω να κάνω, πού να πάω, τι να ξαναϊδώ ; α, όχι, όχι ξανά τα ίδια ! Τιιιιιιι ; ! να μην ξαναδώ τα ίδια ; !  να μην ξαναϊδώ την Μονή της Χώρας ; τα ψηφιδωτά που ονειρεύομαι στον ύπνο μου και μετράω ψηφίδες στα όνειρά μου ; έχει κι ένα μικρό, όμορφο παλαιοπωλείο παράμερα, 100 μέτρα από την είσοδό της. αυτήν τη φορά θα μπω μέσα, δίχως να βιάζομαι...

Σε νεώτερο τμήμα της πόλης θα είμαι, πιό πέρα απ' το Σουλταν Αχμέτ, μα δεν θέλω τώρα να ξαναπάω στο Τοπ Καπί, μήτε στις στέρνες, μήτε στον ιππόδρομο, μήτε στο Μπλε Τζαμί. Δεν τα χρειάζομαι τώρα... Μήτε στο Μπαλουκλί, μήτε στις Βλαχέρνες...

Όχι ξανά τώρα στο Ζωγράφειο, ίσως μήτε στο Πατριαρχείο, αλλά θέλω να χωθώ ξανά μέσα στις γειτονιές...
Οι γειτονιές με τα παλιά Ελληνικά σπίτια, που έχουν κατοικηθεί από διάφορους πιά πληθυσμούς...
Συγκλονιστικό ήταν, γιά... διάφορους λόγους... (τι να λέμε τώρα ;)
Θα μπορέσω να μπω στην Αγιά Σοφιά ; θα το ήθελα... πολύ θα το ήθελα... θα ιδούμε...

Θέλω να περπατήσω απ' την άλλη μεριά του Κεράτιου, δεν θα μπω στο Ντολμαμπαχτσέ, μα θα περπατήσω άκρη άκρη στον Βόσπορο, ως εκεί που θα κουραστούν τα πόδια μου (να ιδούμε μετά, πώς θα επιστρέφω...). 

Στις δυό αγορές θέλω να πάω να τριγυρίσω, ελπίζω να μπορέσω...
Στη μιά με τα μπαχαρικά, στο Misircarsi, να βρώ της ανατολής τα πιπέρια και τα τσάγια (!) και στο μεγάλο σουκ, στο Kapalicarsi, εκεί, όπου την προηγούμενη φορά είχα βρει πάνω σε κόκκαλο τις μινιατούρες ζωγραφικές στο χέρι.

Δεν έχω ανάγκη να πάω πάλι στην Ασιατική μεριά, μα λαχταράω να κάνω με καραβάκι τον Βόσπορο, ημέρα, να φαίνονται καλά τα υπέροχα yali και στην Ευρωπαϊκή και στην Ασιατική ακτή...
Λαχταράω την Πρίγκηπο και την Χάλκη - ίσως και τη θέα   (θέα Corot !) από την Θεολογική Σχολή !

Δεν θα ξαναπάω στο Eyup, μήτε στη νυχτερινή συνοικία - τουλάχιστον ξέρω τι ΔΕΝ θέλω να κάνω, κάτι είναι κι αυτό...-, μα θέλω να περπατάω ώρες στο παλιό εμπορικό κέντρο με τα παλιά μαγαζιά , στη ζέστη και στις μυρουδιές, στριμωξιά μέσα στο απίστευτο πλήθος με τις μαντήλες.

Να χτενίσω τα δρομάκια απ' την κάτω μεριά της πλατείας Ταξίμ, να περάσω μιάν ολόκληρη μέρα ως αργά τη νύχτα στην Ιστικλάλ, να πάρω το μικρό κόκκινο τραμ , να διασχίσω τη γέφυρα του Γαλατά, να βαδίσω στο Πέραν...
ωχ, Θεέ μου, παραμιλάω, ΠΑΡΑΜΙΛΑΩ, ας συμμαζέψω τα φευγάτα μυαλά μου, να προσγειωθώ απότομα, να προσγειωθώ, να προσγειωθώ...

η αλήθεια είναι, επειδή δεν προσανατολίζομαι εύκολα,
έχω κάνει αγώνες επί χάρτου
και επαναλήψεις επί χάρτου ΑΠΕΙΡΕΣ,
ως να τοποθετήσω ακριβώς στον νού μου
τα όρια
ανάμεσα στον Κεράτιο κόλπο, τον Βόσπορο, τη θάλασσα του Μαρμαρά και την Μαύρη θάλασσα.

δεν μου ήταν εύκολο,
κάθε φορά δηλαδή, να ξέρω ποιά είναι τα νερά που βλέπω, από το σημείο όπου βρίσκομαι...

- η γέφυρα του Γαλατά, που ενώνει την παλιά με την , ας πούμε, νεώτερη πόλη,
- οι γέφυρες του Κεράτιου κόλπου ,
- ο Βόσπορος, που ενώνει την θάλασσα του Μαρμαρά με την Μαύρη θάλασσα,
- χαμηλά, εκεί περίπου όπου ξεκινά ο Βόσπορος, μπαίνει αριστερά μέσα στην Πόλη ο Κεράτιος κόλπος 
- κι ύστερα οι γέφυρες του Βοσπόρου, που ενώνουν την Ασία με την Ευρώπη.

"επί χάρτου", τα έχω σίγουρα εμπεδώσει...
"επί πραγματικού", θα ιδώ, όταν βρεθώ εκεί...