Federico Garcia Lorca

Κώστας Ζαρούκας αποδίδει.

Εκδ. Σαμουράϊ

Ανεμοδείχτης

Ιούλης του 1920

(Φουέντε Βακέρος, Γρανάδα)

Άνεμε του Νότου

Μελαχρινέ, φλογερέ,

Πνέεις πάνω στη σάρκα μου,

Γεμίζοντάς με από σπορά

Βλεμάτων

Λαμπερών, εμποτισμένων

Με πορτοκαλάνθια.

Κάνεις το  φεγγάρι κόκκινο

Και με λυγμούς να κλαίνε

Τις λεύκες τις αιχμάλωτες

.........................................

Χωρίς κανέναν άνεμο,

Πίστεψέ με !,

Γύρνα, καρδιά ‘

Γύρνα, καρδιά.

Αγέρα του Βορά,

Άσπρη αρκούδα του άνεμου !

Πνέεις πάνω στη σάρκα μου

Ριγώντας από αυγές

Βορινές,

Με την κάπα σου από φαντάσματα

Καπεταναίων,

Και γελώντας δυνατά

Σαν τον Ντάντε.

Ω ! εσύ των αστεριών στιλβωτή !

...........................................

Χωρίς κανέναν άνεμο,

Πίστεψέ με !,

Γύρνα, καρδιά ‘

Γύρνα, καρδιά.

Αύρες, ρολόγια ηλιακά και άνεμοι

Του πουθενά.

Κουνούπια του τριαντάφυλλου

Με πέταλα πυραμιδένια.

Μελτέμια που μεγαλώσατε

Ανάμεσα στα τραχιά τα δέντρα,

Φλογέρες μες στη θύελλα,

Αφήστε με !

Έχει αλυσίδες χοντρές

Η ανάμνησή μου,

Κι είναι φυλακισμένο το πουλί

Που με τις τρίλιες ζωγραφίζει

Την εσπέρα.

.................................................

Διαβάζω σε ιδιόχειρη σημείωση

πως αυτό το βιβλίο,

το απέκτησα στα 18 μου…