Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2015



Συμμαζέματα σκέψης, διάφορα…


Τον δίσκο   "άγιος φεβρουάριος" ,

- ποίηση Μάνου Ελευθερίου, μουσική Δήμου Μούτση -,
δεν θυμάμαι αν τον είχε ο παιδικός μου φίλος ο Άκης, ή αν, τω καιρώ εκείνω,  μου τον είχε χαρίσει, ήταν όμως απ’ τα διαρκή μας ακούσματα, λατρεμένος δίσκος μιάς εφηβίας πολύ ανήσυχης έως πολύ  τρικυμιώδους, θα έλεγα…
Όσον με αφορά δε, τόσο πολύ τρικυμιώδους, που αν με γνώριζε τότε κανένας καπετάνιος θα έδινε σίγουρα «απαγορευτικό απόπλου»…
Τόσο καλά !...


Ανάμεσα σ' όλα τα αγαπημένα τραγούδια του «Άγιου Φεβρουάριου», από πάντα, λατρεύω αυτό :

ΚΙ ΑΝ ΦΤΑΙΕΙ ΚΑΝΕΙΣ




Κι αν φταίει κανείς     


Μαύρο πλακάκι στην αυλή
κι άσπρο κλουβί για το πουλί
κι η τζαμαρία με τις φτέρες
για να ξυπνάς ένα πρωί
και να θυμάσαι άλλες μέρες

Κι αν φταίει κανείς να μην το πεις
τα λόγια είναι της ντροπής
κι ό,τι ραγίζει δεν πονά
ποτάμι ο κόσμος και περνά

Δρόμοι γεμάτοι πιπεριές
και ξαφνικές καλοκαιριές
απ' τα μισά του μήνα Μάρτη
στον κόσμο τούτο είναι φορές
που πάει κανείς και δίχως χάρτη



Φυσικά κι είναι φορές , που πάει κανείς και δίχως χάρτη… Στα βράχια, κατευθείαν !

Άσε που , κι αν φταίει κανείς να μην το πεις, τα λόγια είναι της ντροπής.

Σκέφτομαι καμιά φορά, πως η αληθινή ποίηση δεν είναι άλλο, από συμπυκνωμένο φιλοσοφικό στοχασμό…

Χαίρε λατρεμένη ποίηση και λατρεμένη μουσική χαίρε !






Συμμάζεμα σκέψης έτερον,
άσχετον με τα πάραπάνω :

Το μπαλέτο, δεν μου πολυαρέσει. Θέλω να πω, δεν είναι το αγαπημένο μου είδος, δεν είναι κάτι που προτιμώ, δεν είναι η επιλογή μου…

Το μπαλέτο άρεσε πολύ στον νονό μου.
Εκείνος μας πήγαινε από πολύ-πολύ μικρά παιδιά, σε τέτοια θεάματα, την Διώνη, τον Γιώργο κι εμένα.
Παρ’ όλ’ αυτά, ενώ κοντά του εθιστήκαμε στην κλασική μουσική και την όπερα ,
-του το χρωστάω εξ ολοκλήρου αυτό-, το μπαλέτο είναι ένα είδος , που ας πούμε, δεν το λαχταράω, δεν το πολυγουστάρω, το ψιλοβαριέμαι και δεν το κυνηγάω


Όμως,
χτες, παρακολούθησα στο κανάλι της Βουλής το εξής :

Zorba the Greek , Mikis Theodorakis, από την Arena di Verona


Μπαλέτο του Μορίς Μπεζάρ, μουσική Μίκη Θεοδωράκη.
Τραγούδι: Σοφία Μιχαηλίδου.
Παραγωγή: 1990
Διάρκεια: 118΄

Από την Αρένα της Βερόνα
.


118 λεπτά, μπαλέτο που βλέπεται με κομμένη την ανάσα,
η τέχνη, που δίνει στη ζωή ομορφιάς  ανάσα !












Δεν υπάρχουν σχόλια: