Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2015

θρήνησα
πηγαίνω εκεί που πρέπει, έρχομαι πίσω, πήγα, ήρθα, θρήνησα
έκανα τις δουλειές μου κλαίγοντας, άλλοτε μέσα μου άλλοτε έξω μου, δε με νοιάζει πιά αν με κοιτάζουν, κλαίω ελεύθερα, μπορώ πιά να θρηνώ όταν το χρειάζομαι, έτσι θρηνώ.
βοηθάει (;) κάπως την ψυχή ο θρήνος...

αλλάζουν οι χάρτες, αλλάζει ο κόσμος, σκέφτομαι πόσο κακά αλλάζουν όλα, δεν πρέπει όμως να  μείνουμε στο θρήνο, πρέπει να το αλλάξουμε όλο αυτό...
πρέπει να αλλάξει όλο αυτό.
κι άλλοτε η ανθρωπότητα έχει περάσει πολέμους και περιπέτειες μεγάλες.
γιά το παρόν, κάνω προσπάθεια να σκεφτώ ψύχραιμα.









Δεν υπάρχουν σχόλια: