μήτε γιά τον χαφιέ που έστεκε στο φροντιστήριό σου απέξω θέλω να γράψω, μήτε θέλω να γράψω γιά το δικό μας το ραδιο πικ άπ, το Grundig, την Deutsche Welle , τον πατέρα και τ' αδέρφια μου που έκλαιγαν.
το έτος 2015 τελειώνει. ποιός μπορεί και κοιμάται ;
"Κι αν τώρα σε γυρεύω απελπισμένα
στα πελώρια κύματα της αγρύπνιας μου,
κι αν τώρα κάθε που ανασαίνω βγαίνει τ' όνομά σου..."
κοιμάμαι λίγες ώρες μες τη μέρα.
τις νύχτες, σαν τα νυχτοπούλια, σαν τις μικρές κουκουβάγιες, θρηνώ σιγά, στο σκοτάδι.
"Θα στείλω τα όνειρά μου να ταράξουν το νοικοκυρεμένο ύπνο τους.
Θα στείλω το φόβο να φωλιάσει στις ανύποπτες καρδιές τους...
Και μόνο εσύ θα ξέρεις..."
χτες, παρακολούθησα ως αργά το ξημέρωμα μιά συζήτηση στο tv5 εφ' όλης της επίκαιρης ύλης.
έχω πολλά βιώματα σχετικά με όσα άκουσα, κάνω σκέψεις διάφορες...
μαθαίνω ξανά τη σιωπή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου