Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2015

στην καλύβα ψηλά στο βουνό


πρωί

βλέπω έξω το κρύο. το βλέπω απ' εδώ μέσα που κάθομαι στη ζεστασιά μου. το τσουχτερό κρύο γίνεται ορατό διά γυμνού οφθαλμού.
η παγωνιά έχει ένα σώμα παγωμένο κι ευδιάκριτο. μπορείς να το αγγίξεις και να το πιάσεις ακόμα, αν θέλεις.
ώρες - ώρες, στιγμές, ακούω και τον βοριά να φυσομανάει .
στο τραπέζι ξεφυλλίζω περιοδικά που μ' αρέσουν , η ξαδέρφη μου ασχολείται με τις καλλιτεχνίες της, ακούμε σιγανά τα κονσέρτα του Βραδεμβούργου. δε μιλάμε και πολύ, δεν χρειάζεται.
πρωί - πρωί σαν φτάσαμε ανάψαμε την ξυλόσομπα. τριζοβολάν και καίγονται τα κούτσουρα.
πέρα στη θάλασσα ο άνεμος είναι ανατολικός. μακριά φαίνονται ψηλά κύματα, που αφρίζουν.
πού είναι άραγε λουφαγμένοι οι ωραίοι μου δέλφινες ;
αντίκρυ, ανάμεσα στα βουνά ξεμύτισε ένα ουράνιο τόξο. η υπόσχεση του Θεού προς τον άνθρωπο.
είναι το δεύτερο ουράνιο τόξο που βλέπουμε σήμερα. λες να σημαίνει αυτό δυό απανωτές  υποσχέσεις ;

το χειμωνιάτικο τοπίο αλλάζει διαρκώς. οι ομίχλες στις κορφές διαλύονται, ο αέρας σπρώχνει τα σύννεφα, μιά σκοτεινιά, μιά φως.


βράδυ

- 4 έως - 12 εδωπά, στα βουνά. ο αέρας έξω σκούζει. δεν τολμάς να ξεμυτίσεις.
στουκάρουμε ολημερίς την ξυλόσομπα.
πέρασε κόσμος σήμερα απ' εδώ. οι γείτονες δηλαδή...
40 κάτοικοι είναι τον χειμώνα όλοι κι όλοι κι έχουν διάθεση να σε δούνε, να σε φιλέψουνε, να κουβεντιάσουνε, να σου πουν γιά το μάζεμα της ελιάς, πως θα κλαδέψουν τα κλήματα, κι ό, τι άλλο έχουν στα σπίτια τους... τα καλά και τα κακά τους.
η Ν. μας έφερε το μεσημέρι να φάμε ζεστή φασολάδα και φρέσκα λεμόνια.
η κυρά Ρ. μιά τσάντα κρεμμύδια, σκόρδα κι άλλη μιά τσάντα καρύδια.
τόχω από καιρό τσεκάρει, η κυρά Ρ. έχει με τα χρόνια της συσσωρευμένη λαϊκή σοφία.
κουβεντιάζοντας απόψε γιά τον χιονιά και τον καιρό είπε "ο χιονιάς κι ο θάνατος , ποτέ δεν ξέρεις πότε θα ρθούνε"... 
είχα φέρει κι εγώ κοντά προμήθειες και τους φιλέψαμε.

το μεσημέρι ντύθηκα γερά και βγήκα να περπατήσω.
ψυχή ! χιόνια απέναντι, έρμες απ' το φύλλωμα καρυδιές, ψιλόβροχο.
μονάχα οι τρελές μυγδαλιές γεμάτες ροζ μπουμπούκια, έτοιμες λες ν' ανθίσουν !
ίσως κοντεύει η άνοιξη ...






Δεν υπάρχουν σχόλια: