Πολύ καλή ταινία "ο λαβύρινθος της σιωπής", του Giulio Ricciarelli 
Οι χώρες της γηραιάς Ευρώπης, με τα αμαρτήματά τους, τα αποτρόπαια εγκλήματά τους, την άγνοιά τους, τις καλές και τις κακές εποχές τους...


Σήμερα, με στενοχωρεί η αυτο διάλυση του συνασπισμού της Ευρώπης.
Όλη αυτή η ... αναμπουμπούλα γύρω μας είναι θλιβερή, ανησυχητική κι επικίνδυνη.
Ένα κομφούζιο έχει γίνει ο οικείος κόσμος μας , προσωπεία πέφτουν, πρόσωπα αποκαλύπτονται, εδώ και μερικές εκατοντάδες χρόνια φαίνεται πως ουσιαστικά λίγα πράγματα έχουν αλλάξει, επικρατεί πάντα το δίκιο του ισχυρού, όσοι ήσαν με την απολυταρχία και το άδικο εκεί εξακολουθούν να είναι, παραμένουν τα ίδια πολιτικά ιδεολογικά στρατόπεδα, οι ίδιες ιερές - ανίερες συμμαχίες, μετά από τόσες δεκάδες, εκατοντάδες χρόνια, πώς μπορεί να ισχύουν τα ίδια ; !

Κι όσο μας αφορά, 
πώς γίνεται, πάντα, μα πάντα, το πολιτικό προσωπικό αυτής εδώ της χώρας, στο σύνολό του να είναι τόσο ανεπαρκές και τόσο κατώτερο των περιστάσεων ;

Κόσμος πάει κι έρχεται στις εθνικές οδούς και στα "σύνορα"...
Με τα πόδια, χιλιόμετρα με τα πόδια, δρόμοι ατέλειωτοι, γέροι, νέοι, παιδιά, μωρά, από πού προς τα πού πάνε οι άνθρωποι ;
Από ποιά δυστυχία, σε ποιάν ελπίδα κατευθύνονται οι άνθρωποι ;
Με ποιάν απελπισία στο βήμα πορεύονται ;

Ζούμε πάλι κακές εποχές...