στην πεζούλα...

μονάχα εσύ,  
mikremouMozart,
μπορείς να ξέρεις,
πόσο πολύ μου αρέσει όλο αυτό
και πόσο πολύ με ενθουσιάζει!

γι αυτό χρειάζομαι να βρίσκομαι εδώ τις Κυριακές των Βαϊων !
γιατί, η μεγαλύτερη μουσική παρέλαση - λιτανεία 
της χρονιάς εδώ, γίνεται  αυτήν την ημέρα, 



εις ανάμνησιν του θαύματος
τ' Αγίου, 
της σωτηρίας του νησιού 
από την πανώλη...

τα κόρα, οι σκόλες, τα φλάμπουρα, πάραπίσω τα βενετσιάνικα φανάρια...

πρόκειται γιά μιά αληθινά μαγική εαρινή εορτή,
όπου συμμετέχουν όλες - και οι 18 φιλαρμονικές του νησιού,
με πρωταγωνιστές βέβαια πάντα τις 3 μεγάλες,

την "Παλαιά"
τον "Μάντζαρο" και
τον "Καποδίστρια".

ένα επί πλέον καλό, είναι ότι κάθε τέτοια μέρα υπάρχουν ακόμα ελάχιστοι εκδρομείς στο νησί, την γιορτή και την πομπή ακολουθούν κυρίως οι ντόπιοι, έτσι, μπορείς να κινηθείς άνετα με τα πόδια από δρόμο σε δρόμο και να το απολαύσεις, χωρίς στρίμωγμα, σπρωξίδια και κυκλοφοριακή συμφόρηση...

εφέτος, είχα την τύχη να παρακολουθήσω και κάτι άλλο, σπάνιο, 
οι 3 μεγάλες μπάντες παρήλασαν μαζί, παίζοντας από κοινού march.

είναι η τρίτη φορά στην ιστορία τους που το κάνουν αυτό,
μία φορά το 1930,
δεύτερη φορά το 1994 στην Σύνοδο Κορυφής και
τρίτη φορά σήμερα, mikremouMozart!

εννοείται ότι δεν έχασα μήτε ένα βήμα τους, έτρεχα ξοπίσω σαν κάτι αλητάκια, παιανίζοντας κι εγώ τις μάρτσιες μες στο μυαλό μου...

Κατά τα άλλα, επιβεβαιώνω και σταθεροποιώ την άποψή μου, γιά την μαζική κουλτούρα των ανθρώπων εδώ , στη μουσική
καθώς και την άποψή μου, ότι εδώ η κλασική μουσική είναι μιά λαϊκή υπόθεση, εννοώ μιά διαρκής υπόθεση που αφορά όλους, και που διαρκώς ευτυχώς ανανεώνεται, μέσω της νέας γενιάς...  


μικροί και μεγάλοι εν δράσει, στις 18 Κερκυραϊκές μπάντες :

είναι σαφές ότι η παράδοση ανανεώνεται...

η επιτομή της ανανέωσης !

Ιάσωνος, Σωσιπάτρου

οι μικροί τυμπανιστές !

"...........................

ξαφνικά
πίσω από να δέντρο
εμφανίζεται αυτός !
μία παράξενη μίξη ανθρώπου, εξωγήινου !
στο κεφάλι του για καπέλο φοράει
μισή φλούδα από πεπόνι
οι ρίγες απ’ το πουκάμισό του ζωγραφισμένες πάνω στο σώμα του
και για παπούτσια δύο σόλες μισοφαγωμένες.
Κρατά στα χέρια του από ένα σημαιάκι.
Μάλλον τον βλέπω μόνο εγώ να περνάει ανάμεσα από το πλήθος…Γύρω μου όλα διογκώνονται, μεγενθύνονται
Κι εγώ προχωρώ σ’ ένα παραλήρημα από φώτα, ήχους οσμές…
Τότε αυτός με πλησιάζει, μου χαμογελά,
Μου δίνει ένα σημαιάκι και χάνεται στο βάθος, σιγοτραγουδώντας."

le navire 

et voilà,

 τα τρία χρώματα  παρελαύνουν μαζί, !

παιανίζοντας

 ξοπίσω το αλητάκι, πιστός ακόλουθος...

πρόκειται γιά λαϊκή υπόθεση !

κι είναι μιά ομορφιά τση ζωής, 
μιά ανάσα τση ψυχής 
και μιά γιορτή όλη ετούτη εδώ η βουρλισιά!