Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2018

Ο θείος Σταύρος νόμιζε ότι σε λέμε "Φελούπεν". Δεν τον διορθώσαμε ποτέ. 
Τον αφίναμε να σε λέει "Φελούπεν".

Καθόμαστε κοντά στο αναμμένο τζάκι, πάνε τώρα μερικά χρόνια, κι εσύ κούναγες την ουρά και τον κοίταζες με τα όμορφα καστανά σου μάτια.

Έσκυψε λίγο, σε χάϊδευε και σου είπε: "Φελούπεν παιδί μου, όσο είμαι εγώ εδώ, να μη φοβάσαι τίποτα! Όσο είμαι κοντά σου, παιδί μου, δεν θ' αφίσω ποτέ να σε πειράξει κανένας!"

Και κοίτα τώρα, καλό μου μωρό, κοίτα τώρα, εσύ έφυγες απ' την αγκαλιά μου την περασμένη Παρασκευή, σήμερα Παρασκευή οκτώ.
Απόψε, πρίν λίγο, Παρασκευή οκτώ, ο θείος Σταύρος έφυγε κι αυτός...
Δεν είναι απίστευτο ; Μου μοιάζει απίστευτο !

Είχε μπέσα ο θείος Σταύρος, αγόρι μου. Αυτό που έλεγε το εννοούσε... Φελουπάκο μου, να μη φοβάσαι πιά... Μικρέ μου, μη μου φοβάσαι τίποτα ! Δεν θ΄αφίσει ποτέ να σε πειράξει κανένας !...









Δεν υπάρχουν σχόλια: