ακούω τους ήχους σου.
όταν κοιμάμαι, μέσα στη σιωπή σε ακούω στα πόδια του κρεββατιού να κινείσαι. 
να χτυπάς την ουρά σου στο ξύλινο πάτωμα. να αλλάζεις πλευρό. να τεντώνεσαι.
να πλένεσαι ασταμάτητα με μανία μες τη νύχτα, χλαπ χλαπ η γλώσσα σου.
καμμιά φορά, ακούω στην ησυχία τις πατουσίτσες σου πάνω στα πλακάκια.
αυτές τις πατουσίτσες που στις κορόϊδευα, στις έλεγα χοντρές και χωριάτικες.

όταν γυρίζω σπίτι απ' έξω κι ανοίγω την πόρτα, περιμένω ν' ακούσω τη γκρίνια, τα σιγανά μουγκρητά σου, γιατί έλειπα τόσες ώρες... κι όταν ήσουνα θυμωμένος, μου φώναζες με την καραυγή του lupo, του πατέρα σου... ουουουουουουουουου...

όταν ακούω έξω γαυγίσματα σκυλιών, περιμένω αυτόματα να απαντήσεις. δεν σ' ακούω και ξαφνιάζομαι...