στην πεζούλα...


Πρωτογνώρισα τη Νορβηγία, μέσα από το βιβλίο του Ι. Βέρν "ο λαχνός με αριθμό 9672", ένα απ' τα αγαπημένα της εφηβείας μου.
Αργότερα ήρθα σε επαφή με τη Νορβηγία μέσω του φίλου μου, του Φ., και γνώρισα περιστασιακά κάποιους Νορβηγούς, ανθρώπους έκτακτους, που αν και νησιώτες Βόρειοι (παλαιοί Βίκινγκς!), εμένα μου φάνηκαν ζεστοί, όχι πολύ μακριά απ' τη δική μας, Μεσογειακή ψυχοσύνθεση...
Θεωρητικά με ενδιαφέρει κάπως αυτή η χώρα, έτσι πήρα χτες απ' το ράφι του βιβλιοπωλείου τους "Αφανείς", το πρώτο βιβλίο της τριλογίας του Μπάροϋ, του Νορβηγού συγγραφέα Ρόϋ Γιάκομπσεν, εκδ. ΕΣΤΙΑ.
Βλέπω ότι το βιβλίο ήταν υποψήφιο, το 2017, γιά το διεθνές βραβείο Man Booker.

Ορθώς, απ' όσο πρόλαβα να διαβάσω... Ήδη, από τις πρώτες του 70 σελίδες, μυθιστόρημα robuste, ρεαλιστικό και ποιητικό μαζί. Η γη των ανθρώπων...