έως και την 1η Αυγούστου, 15ο μπάνιο του λαού

στο κελί...

με βρήκανε κι εδώ, μες στα χωράφια, στην άκρη της ερημίας... όχι, σιγά που δεν θα με βρίσκανε...
διότι, όσο νά ναι, τον έχω εγώ τον μαγνήτη μου... έστω, ένα τόσο δα ψιλο μαγνητάκι, τό χω !

ποτέ στη ζωή μου ως τώρα δεν είχα σχέσεις με γάτες! δεν μου άρεσαν και δεν μου αρέσουν οι γάτες.
σε αντίθεση με τα σκυλιά - που λάτρεψα -, ποτέ δεν αγάπησα καμιά γάτα... τέλος πάντων... στη ζωή, ποτέ μην πεις "ποτέ"!

τις προάλλες μιά γάτα με υιοθέτησε! έτσι κατ΄ευθείαν με βρήκε και με υιοθέτησε, τσάκ μπάμ!
δεν μου έχει ξανασυμβεί κάτι τέτοιο, αν και σε χτήμα έχω μεγαλώσει, κι έρχομαι σε τούτο δω το άλλο χτήμα, άπειρα χρόνια, από κορίτσι...

ανέβηκε το γατόνι στη βεράντα, μικρό, λιανό να μετράς τα παϊδια του, εμφανώς εξαθλιωμένο και ταλαίπωρο και με κραυγές απελπισίας ζήτησε βοήθεια. φαγητό δηλαδή κατάλαβα...
ξαφνιάστηκα με τις δυνατές, απαιτητικές κραυγές.
κατάσταση λιμοκτονίας.

δεν ήξερα τι μπορεί να ταϊσει κανείς μιά γάτα, δεν είχα μαζί μου κάτι σχετικό... κατάλαβα όμως στις φωνές της, την απελπισία...

η αδελφή μου, μιά μέρα πριν το συναπάντημα με τη γάτα, έτυχε να μου έχει στείλει ψάρια.
δυό φρέσκα, μεγάλα, καλοψημένα ψάρια. 
ανοίγω το ψυγείο, βγάζω τα ψάρια, τα κόβω με τα χέρια σε κομμάτια, δυό πήλινους κεσέδες, στον ένα ψάρια, στον άλλο νερό, σερβίρω τη γάτα...
η οποία γάτα, μόλις έτρωγε, ύστερα από λίγο ερχόταν και κραύγαζε πως θέλει να ξαναφάει...
"πόσες φορές τρώνε οι γάτες;" ρώτησα απορημένη τον Νικόλα μου, που έχει γατί στο σπίτι του.
"αν είναι μικρό, μου λέει ο Νικόλας, θα ζητάει τροφή συνέχεια..."
τού έδινα λοιπόν κι εγώ τροφή, συνέχεια...

σε δυό μέρες τα ψάρια τελείωσαν...δεν ήξερα τι να κάνω... κατόπιν, το γατί έφαγε την μπριζόλα μου, κομμένη ψιλά κομματάκια. καλό της φάνηκε και το μοσχάρι... και τορτελίνια γεμιστά με τυρί έφαγε... τι να κάνω ;! αυτά είχα...
βρε μπελάς !
εκεί που ήμουν μόνη μου γιά λίγες μέρες, στη μέση του πουθενά, μην έχοντας να φροντίσω κανέναν, βρε μπελάς που με βρήκε!

χτες το απόγευμα, το γατί εξαφανίστηκε γιά ένα διάστημα. δεν με περίμενε έξω απ' την πόρτα, δεν ακούστηκε η φωνή του, κανείς δεν μου ζήτησε τροφή...
βρε, λες να παθε κάτι; λες να έφυγε ;

αμ δε...
έλειψε γιά κανένα δίωρο, κι όταν επέστρεψε, μου έφερε μαζί της και τρία μωρά, γατάκια ολίγων ημερών!

τι μπελάς με βρήκε εδώ, μες στα χωράφια, στη μέση του πουθενά!...
τώρα εξηγούνται οι κραυγές της απελπισίας της, οι επιτακτικές φωνές της και το λιπόσαρκο κορμάκι... θηλάζει !
το γατόνι, που εγώ νόμιζα πως είναι μωρό, θηλάζει ! τρία μικρά, που κρέμονται απ΄τα μαστάρια της, κι έψαχνε να βρεί τροφή να τα ταϊσει, να συντηρηθεί κι η ίδια, μην ψοφήσει από ασιτία...
κάπου θα τα είχε κρυμμένα, κι ως φαίνεται, ένιωσε ασφάλεια και μου τα κουβάλησε...

έτσι έχουν τα πράγματα...
κι άρχισα πάλι να βράζω κοτόπουλα με ρύζια, γιατί διάβασα πως είναι καλή τροφή γιά γάτα που αναρρώνει, κι έχω βάλει άλλο μπελά κι άλλο βάσανο τώρα στη ζωή μου : σε λίγες μέρες που θα φύγω εγώ απ' εδώ, κι ο τόπος θα ξαναμπεί στην απόλυτή του ερημία, τι θ΄απογίνει η γατοοικογένεια ;