Τα γνώριζα όλα, φυσικά... Δεκαεννέα χρόνια εφέτος, με κάποιον τρόπο, με έκανες κοινωνό σε όλα αυτά. Καθημερινά... Μήπως εγώ, με κάποιον τρόπο, δεν σε έκανα?!
Μικρό θησαυρό, φυλάω στο viber, τις Μαρτιάτικες φρέζιες, που μου έστειλες.
15/3/του 21 (τι σημαδιακή μέρα!), μου χάρισες τον Μίμη και την Άννα, να πετάν αετό! Στον ουρανό, ψηλά!
Ποιός θα μπορούσε να μαντέψει τον οιωνό?!
Ανεξερεύνηται αι βουλαί του Κυρίου...
Πόσο εξω-πραγματικό, πόσο φοβερό είναι, να έχει χαθεί από τη γλώσσα, το μελλοντικό μόριο "ΘΑ"!...
Το "θα" του εγγύς και του μακρινού μέλλοντα...
Χτες το πρωί, ξύπνησα στις 5 με μουδιασμένο κεφάλι και ζορισμένη όλη μου την αριστερή πλευρά... Σηκώθηκα και κοίταξα έξω. Χιόνια παντού... Στα πεύκα, στο χώμα...
Παγωνιά...
Αφίνομαι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου