. .

mikremoumozart,

.

επέστρεψα γοητευμένη !

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Γιώργος Σεβαστίκογλου

.

.

Η θεατρική διαδρομή του Γιώργου Σεβαστίκογλου,

ανακαλεί συχνά, δραματικές ιστορικές μνήμες της νεότερης Ελλάδας, που διαποτίζουν κάθε πτυχή της πνευματικής του κατάθεσης και σφραγίζουν τις αναζητήσεις της καλλιτεχνικής του πορείας.
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 12 του Οκτώβρη 1913.
Το 1924 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Αθήνα, όπου σπούδασε νομικά και παράλληλα εργάστηκε ως μεταφραστής σε διάφορα περιοδικά και εφημερίδες.
Υπηρέτησε στο αλβανικό μέτωπο ως έφεδρος αξιωματικός και πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση.
Συμμετείχε στον ιδρυτικό πυρήνα του «Θεάτρου Τέχνης», για το οποίο μετέφρασε πληθώρα θεατρικών έργων.
Το 1942 έγραψε το πρώτο του θεατρικό έργο «Κωνσταντίνου και Ελένης», το οποίο ανέβασε ο Κουν το 1943.
Το 1944 πρωτοεμφανίστηκε ως σκηνοθέτης στο «Θέατρο του Λαού» και το 1945 ανέλαβε μόνιμος σκηνοθέτης του Τμήματος Νέων των «Ενωμένων Καλλιτεχνών».

Στη διάρκεια του Εμφυλίου ήταν, μαζί με τον Μάνο Ζαχαρία, υπεύθυνος του κινηματογραφικού συνεργείου του ΔΣΕ (Δημοκρατικού Στρατού).

Με την υποχώρηση του ΔΣΕ βρέθηκε στην Τασκένδη. Εκεί έγραψε και ανέβασε επικαιρικά έργα, με το θίασο των πολιτικών προσφύγων, ενώ παράλληλα δίδασκε στο Θεατρικό Ινστιτούτο Τασκένδης.
Από το 1956 έως το 1965 εγκαταστάθηκε στη Μόσχα, όπου φοίτησε στην Ανώτερη Λογοτεχνική Σχολή και έγραψε σενάρια για τον κινηματογράφο, καθώς και δύο ακόμα θεατρικά έργα, την «Αγγέλα», που πρωτοπαίχτηκε από το θέατρο «Βαχτάνγκοφ» και το «Θάνατος του βασιλικού επιτρόπου».


Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1965 και συνεργάστηκε ως σκηνοθέτης με γνωστούς ηθοποιούς (Α. Συνοδινού, Ελ. Λαμπέτη, Αλ. Αλεξανδράκη, Αλ. Γεωργούλη κ.ά.).

Με το απριλιανό πραξικόπημα, εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου συνεργάστηκε με τον Αντουάν Βιτέζ στο «Theatre des Quartiers d' Ivry» και διηύθυνε εργαστήρια θεατρικής έρευνας.

Συγκρότησε, με τους μαθητές του, το θίασο «Πράξις» και σκηνοθέτησε αρχαίο ελληνικό δράμα και έργα του Σαίξπηρ. Παράλληλα, δίδαξε στο Ινστιτούτο Θεατρικών Σπουδών της Σορβόνης και σε ειδικά σεμινάρια του conservatoire.

Το 1978 και το 1979 πραγματοποίησε δύο σκηνοθεσίες στο ΚΘΒΕ («Ημέρωμα της στρίγκλας», «Τρεις αδελφές»).

Από το 1981 εγκαταστάθηκε οριστικά στην Αθήνα, όπου μετέφρασε και σκηνοθέτησε για το Εθνικό Θέατρο και άλλους θιάσους.

Σύντροφος της ζωής του, από το 1945, υπήρξε η γνωστή συγγραφέας Αλκη Ζέη, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά.

Πέθανε στην Αθήνα, την 1η του Δεκέμβρη 1990.

.

.

.

.

.

.

.

δεύτερη φορά στον Ταύρο, μέσα σε μιά βδομάδα...

προ ημερών, στην πρεμιέρα του Ταύρου.

απόψε, είχαμε τη δική μας πρεμιέρα.

την "Αγγέλα", του Σεβαστίκογλου.

δύσκολο έργο.

είχα άγχος.

κάθισα πάρα πίσω, πλάϊ στο συνεργείο με τους τεχνικούς. νιώθω πολύ καλύτερα με τις μαστοράτζες, παρά στα πρώτα έδρανα.

ξέσκισα ένα πακέτο άσσο σκέτο.

κοίταζα τον ουρανό, θα βρέξει δε θα βρέξει...

ο αέρας μιά φυσούσε τα σύννεφα, μιά τα φερνε προς τα κει...

.

το έργο πήγε πολύ καλά !

στημένο σωστά, τα παιδιά έπαιξαν με δύναμη, η υπόθεση εξαιρετική.

.

μια λαϊκή τραγωδία που εξελίσσεται στην Ελλάδα, μετά τον εμφύλιο.

εμείς, τις προλάβαμε τις "υπηρέτριες" στα παιδικά μας χρόνια...

δεν μας είναι ένα θέμα άγνωστο, όπως, ας πούμε, για τα παιδιά μας...

.

οι υπηρέτριες , να τις εκμεταλλεύονται διάφοροι τύποι, και η σχέση πάντα του παρακράτους, της εξουσίας, των χαφιέδων και του υπόκοσμου.

το θέμα της κοινωνικής καταπίεσης...

.

η παράσταση πήγε τόσο καλά, που γέμισα μπαταρίες με αισιοδοξία.

"πού θα πας, να το αφίσεις αυτό ! ;" με ρώτησαν. και δεν ξέρω αλήθεια, τι να απαντήσω...

πού θα πάω, να το αφίσω αυτό ;

.

προς το παρόν, λέω να ακολουθήσω την ομάδα, και στις 8 παραστάσεις.

κι αν μπορέσουμε ως τα Χριστούγεννα, να το ανεβάσουμε ξανά.

.

.

στο μεταξύ,

σκέφτηκα

τον Σεπτέμβρη, στην έδρα μου, να καλέσω τον εξαίρετο Ζ.

έχω πολλά χρόνια να τον δω ...

ήσαν φίλοι... μακάρι να μπορέσει να έρθει...

θα δούμε...

.

.

.

.

.