Πέμπτη 29 Ιουλίου 2010

.
.
Africa → إفريقيا Afrika Αφρική África Afrikka Afrique Afrika Africa アフリカ 아프리카 Afryka África Африка Afrika ทวีปอัฟริกา ...
.
.
.
.
.
.
.
.
Να λοιπόν, που υπάρχουν ακόμα «επίμονοι κηπουροί».
Ευτυχώς !
Ευτυχώς για τον κόσμο δηλαδή…
Γνώρισα τελευταία έναν ακόμη τέτοιο.
Τον πρόσθεσα στον κατάλογο των ελάχιστων «επίμονων κηπουρών», που εγώ γνωρίζω…
Και που το θεωρώ μεγάλη τύχη στη ζωή μου, να τους γνωρίζω…

… και όμως, γυρίζει !...
… και όμως, υπάρχουν !...
σε πείσμα των καιρών, σε πείσμα της κάθε λογιώ κοινωνικής και πολιτικής αλητείας, αναλγησίας και ξετσιπωσιάς που περιφέρεται ανά τον κόσμο, ΥΠΑΡΧΟΥΝ πάντα άνθρωποι που επιμένουν, υπάρχουν !
ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΛΑΣ ΤΗΣ ΓΗΣ !

Κατά τα άλλα,
είχα την τύχη απόψε, ν’ ακούσω από πρώτο χέρι, ιστορίες και θάματα, για τον πλανήτη γη, που μας φιλοξενεί …

Ταξιδέψαμε απόψε με το νου, ταξίδι μαγικό
στη Μαυριτανία, στο Μαλί, στην Ακτή Ελεφαντοστού, στο κράτος του Νίγηρα.
Με φελούκα διασχίσαμε ώρες, τον ποταμό Νίγηρα. Βρεθήκαμε σε απόσταση αναπνοής με ανοιχτά στόματα από αλιγάτορες, τεράστια στόματα στο μέγεθος της φελούκας, είδαμε πυκνά δάση κροκοδείλων, ιπποπόταμους και παραδείσια πουλιά.
Φτάσαμε κάποτε με τη φελούκα στα χωριά των ανθρώπων δίχως μύτες και δίχως αυτιά.
Οι διάσπαρτες ανά τον κόσμο Σπιναλόγκες...

Η εγκαταλειμμένη Αφρική.
Η Αφρική στα ενδότερα, που τρώει για να χορτάσει μυρμήγκια, χοντρά κουνούπια, αρουραίους, σκύλους, γάτες, δηλητηριασμένα φρούτα και ψάρια από τοξικά απόβλητα, η αποδεκατισμένη Αφρική από AIDS, ελονοσία, λέπρα, φυματίωση.

Θεέ μου,
πόσο μικροί και πόσο τίποτα είμαστε…
Εμείς η "Δύση", με τον «πολιτισμό» μας , τα λεφτουδάκια μας, τα σπιτάκια μας, τις δουλίτσες μας, τα σχολεία, τα νοσοκομεία, τα θέατρά μας, τους δρόμους μας, την υγεία μας, την ησυχία μας,
πόσο ελάχιστοι και πόσο μικροί είμαστε, πάνω στον πλανήτη γη …
και τι άραγε, οφείλουμε εμείς να κάνουμε για να φτιάξουμε απ' την αρχή τούτον τον κόσμο που τον διαλύσαμε,
τον κόσμο που εσύ ίσα, δίκαια, με σοφά μοιρασμένη ομορφιά, έπλασες, θεέ μου ;

ο κόσμος
ο μικρός
ο μέγας…
.
.
.
.
.
.
.
.

2 σχόλια:

Roadartist είπε...

Απίστευτο είναι, όντως τύχη να γνωρίσεις τέτοιους ανθρώπους. Και είναι απίστευτο ακριβώς επειδή δεν υπάρχουν άνθρωποι, επί της ουσίας σήμερα. Θα ήταν όλα εντελώς διαφορετικά σε κάθε επίπεδο της ζωής, αν συνειδητοποιούσαμε το πόσο εφήμεροι είμαστε. Καλό απόγευμα.

foteini είπε...

@
φυσικά και
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ και σήμερα...

ΥΠΑΡΧΟΥΝ.

ξεκουράσου, road :)