.
σήμερα Σάββατο, ρεμπελεύω .
περιφέρομαι δίχως να κάνω τίποτα ουσιαστικό.
το τίποτα...
συνεχίζω την Οδύσσεια.
κοιμάμαι.
ξανασυνεχίζω την Οδύσσεια.
ξανακοιμάμαι.
.
"ήμος δ' ηριγένεια φάνη ροδοδάκτυλος Ηώς..."
"κι ως πήρε η νιόκοπη Αυγή τριανταφυλλένια να φέγγει..."
.
οι ραψωδίες Θ - Ι - Κ - Λ - Μ, είναι ζόρικες.
όμως, σιγά σιγά... δε μας κυνηγάει και κανείς...
.
θυμήθηκα κι εκείνο το τραγούδι απόψε, με τα μαλαματένια λόγια...
.
το "και σαν κακούργο να με τιμωρείς ...",
συνειρμικά, θα το συνέδεα με κάποιο στίχο από το "βρώμικο ψωμί".
αυτό μου έρχεται τώρα στο μυαλό
ή,
με το "εδώ είν' ο παράδεισος κι η κόλαση είν' εδώ"
.
πώς ; άσχετο είναι ;
σχετικό το βρίσκω.
.
.
αύριο θα ρθουν τα δυό παιδιά απ' τα τέσσερα του Γιώργου, να φάμε μαζί το μεσημέρι.
με πήρε ο Δημήτρης τηλέφωνο. δεν με ρώτησε, "να ρθω ;"
"θά ρθω" μου είπε. μου άρεσε αυτό το "θά ρθω", χωρίς να ρωτήσει.
είναι ο μόνος απ' τους τέσσερις που το κάνει αυτό, κατά διαστήματα.
ίσως θέλει να μου πει τα δικά του...
του αρέσει όμως όταν του λέω κι εγώ καμιά "εξυπνάδα" . γελάμε μαζί .
όταν γελάει κι όταν μιλάει είναι ίδιος ο ξάδερφός μου. μονάχα στο ύψος δεν του μοιασε. ευτυχώς ! το παιδί, μας βγήκε ψηλό.
.
θα σηκωθώ το πρωί νωρίς, να μαγειρέψω.
μπελάς το μαγείρεμα, σα δεν έχεις κέφια.
.
.
.
.
.
.