.
amber alert !
.
βοούν οι πινακίδες στην Αττική οδό.
.
ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΕ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ 11 ΕΤΩΝ !
.
και τελειωμό δεν έχουν τα βάσανα του κόσμου...
.
.
ένα φεγγάρι αλλόκοτο μου γνέφει
σαν στρογγυλό κεφαλάκι μικρού παιδιού.
αύριο πανσέληνος .
.
.
.
κατά τα άλλα,
η εβδομάδα που ξεκινάει είναι δύσκολη.
πολύ δύσκολη.
δεν με φοβίζει η κούραση, μα με τσακίζει το άγχος ...
αν συνεχίσω έτσι, ξέρω ότι μπορεί και να με σκοτώσει το άγχος...
.
.
προσπάθησα να γεμίσω λίγο μπατταρίες στη θάλασσα, μα φύσαγε ελεεινά, σ' έπαιρνε το κύμα και σε εκσφενδόνιζε, φόρεσα μάσκα κι ήμουν διαρκώς κάτω απ' το νερό, μα ήταν ελεεινό το μπάνιο.
.
.
Σάββατο βράδυ, στον Gianfranco και την Alda, στην Πούντα Ζέζα.
Η Ηλέκτρα έπαιξε Beckett στην κλειστή αγορά της Κυψέλης. Το τέλος του παιχνιδιού, Περιμένοντας τον Γκοντό και Ω, οι ευτυχισμένες μέρες.
Νομίζω ότι αυτά μου είπε ...
Της είπα, ότι παρ' όλο που μου αρέσει πολύ και με προκαλεί η ιδέα, με φοβίζει να βγούν στο δρόμο ή στη λαϊκή αγορά ξαφνικά οι ηθοποιοί ... Γιατί ο κόσμος δεν έχει την ανάλογη κουλτούρα και φοβάμαι μη γίνει καμιά στραβή ...
"Υπάρχει ο κίνδυνος, λέει η Ηλέκτρα κι εμάς στην αρχή μερικοί μας γκρινιάξανε, αλλά τελικά ΤΟΥΣ ΚΕΡΔΙΖΕΙΣ ! Άμα τους κερδίσεις, τελείωσε !"
.
Είχα καιρό να τους δω.
Στη βεράντα . Η ευλογημένη Μακρόνησος μπροστά κι οι καβοκολώνες φωτισμένες !
.
Μου αρέσει, που πας απ' το Λαύριο !
Έχω μιά ιδιαίτερη σχέση με το Λαύριο ...
Υπηρέτησα εκεί, μετά που γύρισα απ' το "αγροτικό" μου. Απ' τον ένα χρόνο επαρχίας δηλαδή.
Μετά, έκανα και δυό χρόνια στο Λαύριο, το 86 - 87 ίσως ήταν, ή το 87 - 88.
Στα δύσκολα χρόνια ... Ο πληθυσμός άνεργος. Όλος ο πληθυσμός σε απελπισία ... Το βλέπαμε κάθε πρωί, στα πρόσωπα και στα μάτια των παιδιών ... Δεν είχαν να φάνε ...
Ο δήμος, κάθε μεσημέρι έστηνε συσσίτιο στην πλατεία, για να σιτίσει τον κόσμο !
Έχουμε ζήσει, μέσα σε απίστευτες καταστάσεις, λέω ...
.
.
Με χαλαρώνει, που διαβάζω τον Όμηρο.
Τελειώνω τη μιά μετάφραση. Του Μπάμπη Νικηφορίδη.
Είμαι στον χαλασμό των μνηστήρων ...
Οικεία, μου ήταν αυτή η μετάφραση. Σκέφτομαι μετά μήπως πιάσω αυτήν, του Εφταλιώτη.
Με τη δουλειά, που τρέχει ανελέητα, να δούμε, πότε θα είναι αυτό το μετά ...
.
.
Πέρασα απ' το βουνό.
Με συναγερμό σε επίπεδο 4, είχαν μιά μονάχη της κοπελίτσα και φύλαγε.
Διάβαζε περιοδικό.
Πού, οι προηγούμενες ολημερίες και οι ολονυχτίες του κόσμου ...
.
Απελπισμένη απ' όλα είμαι
και για να μη με σκοτώσει το άγχος, από Οκτώβρη θα τραβηχτώ από παντού ...
.
στο κονάκι μου.
.
-ΑΝ προλάβω ... -
.
.
.
.



.
.
.
.