.
φεσωθήκαμε ...
φεσάκι τσόχινο, τουρλωτό, ντούρο, κατακόκκινο, με μαύρη φούντα ! τι άλλο να πω ;
τίποτε άλλο να μην πω... εδωδά τουλάχιστον...
μόνο, πως είναι εξαιρετικά δύσκολο να είσαι δάσκαλος... δεν κάνουν όλοι γι αυτές τις δουλειές... τι να λέμε τώρα ; οτι μπορείς να πάρεις στα χέρια σου νέους ανθρώπους και να τους στρεβλώσεις ; τι να λέμε τώρα ;
η πρότασή μου είναι και θα είναι στα σοβαρά, όταν πρόκειται για νέους, να μπαίνουν κάποιες ασφαλιστικές δικλείδες. γιατί θαρρώ, είναι ανεπίτρεπτο, να αφίνουμε ως κοινωνία να ασκούν τη μωροφιλοδοξία τους και να στρεβλώνουν την αισθητική και τη γνώση των νέων, άνθρωποι άσχετοι, που καμώνονται τον δάσκαλο...
είμαι αποφασισμένη να ανοίξω το θέμα.
αυτά τα ολίγα...
.
απ' το πρωί, μιά συνεχής, αδιάκοπη κίνηση.
χωρίς σταματημό, ως τώρα. ώρες ατέλειωτες.
άλλη φορά, τέτοια μέρα θα λεγα, γιόρταζε η Σοφία σου σήμερα. τίποτα δε λέω πιά.
δε σκέφτομαι τίποτα.
μόνο πέτρες, βράχια, κοτρώνες, χαλίκια. μονάχα αυτά.
η εποχή του λίθου.
.
απόψε νομίζω ότι τα παρατάω.
εντάξει, μπορεί να είναι απλά, απ΄την κούραση.
.
αύριο πάλι.
.
.
.
.
.
.
.