.

Martin Heidegger

.

"Είναι και Χρόνος"
.

.

Ελάχιστες σημειώσεις
για θέμα μέγιστο...
.

* οι σημειώσεις μου
είναι γιά προσωπική χρήση
και εντελώς επιγραμματικές

από τις παραδόσεις
του Στέλιου Ράμφου

ΙΙΙ

ΑΝΑΛΥΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΡΟΝ

- το νόημα του Είναι - το νόημα της ΥΠΑΡΞΕΩΣ
↓
ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ – κεκτημένη
↓
προηγείται όλων το ΠΑΡΟΝ


- πώς κατανοούμε το παρόν ;

→ παρόν είναι ο καθένας μας / ΟΧΙ Η ΙΔΕΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΑΣ
→ ψάχνω, ό, τι συγκροτεί την ύπαρξή μου – ο συνεχής συσχετισμός με τον κόσμο, δεν αποτελεί ΑΥΤΟΚΑΤΑΝΟΗΣΗ
(οι επιστήμες έχουν ως σημείο αναφοράς τη σχέση με τον κόσμο)


* αν υποθέσουμε ότι καταργούμε τις επιστήμες
ΠΟΙΕΣ ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΙΣ ΔΟΜΕΣ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΘΑ ΜΑΣ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΕΙΝΑΙ ;

→ Μας ενδιαφέρουν οι δομές της υπάρξεως – απέναντι στο θάνατο αναδύεται από μέσα μου ό, τι έχει σχέση με την ύπαρξη → να βρούμε δρόμους, όπου το ΠΑΡΟΝ αποκαλύπτει τον εαυτό του.

Ο συνδυασμός του Είναι και του Χρόνου είναι συσχετισμός κρίσιμος

Μάλλον οι τρόποι υπάρξεως και αντιδράσεών μας , σα να αναγνωρίζουν το Είναι...

Το πεδίο μέσα στο οποίο παρουσιάζεται η σχέση με το Είναι, είναι ο χρόνος.

Ο χρονισμός του παρόντος → Το παρόν χρονίζεται

Το Είναι είναι συνδεδεμένο με την ίδια τη χρονικότητα

Όλα είναι εδώ !

Το πεδίον του ΕΔΩ, είναι ο χρόνος.

Το Είναι, είναι πώς καταλαβαίνω την ύπαρξή μου...

Στο ξεδίπλωμα του ανθρώπου στο χρόνο, μπορώ να μιλήσω για χρόνο, άχρονο, υπερχρονικότητα, αιωνιότητα κ.τ.λ.
→ πρωτογενής χρονικός προσδιορισμός

ο χρόνος είναι ΕΚΣΤΑΣΗ

δεν διανύουμε τον χρόνο → τον παράγουμε

Dasein → το Είναι εδωπέρα !







*είναι θεμιτό να μεταφράζουμε το απαρέμφατο dasein με μετοχή ; (το παρών)
*η μετοχή μετέχει του επιθέτου
*η μετοχή με το ειμί είναι κατηγορηματική μετοχή
→ η κατηγορηματική μετοχή διατηρεί τον χρόνο με τρόπο ακέραιο

das ein → το προσών



ο Heidegger λέει «ο άνθρωπος παίρνει την αντανάκλασή του, ως εικόνα του κόσμου»


ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ :

Είναι ικανός ο άνθρωπος να διατηρήσει την αυθεντικότητά του μπροστά στον θάνατο ;


Το Είναι, είναι προβολή του ανθρώπου στο δύνασθαι → στις δυνατότητές του.

Η καθημερινότητα, κατά Heidegger, είναι η «βολή» μας, η «τακτοποίησή» μας στον κόσμο, χωρίς αξιολογικούς προσδιορισμούς.

Ο άνθρωπος είναι καρφωμένος μέσα στο χρόνο, όπου ξετυλίγει τη ζωή του.

Τα όντα καταλαμβάνουν χώρο.

Ο άνθρωπος ανοίγει χώρο, όπως ανοίγει χρόνο.

Η χωρητικότης του παρόντος , κατά την έκσταση συνδέεται με τον χρόνο.

Όλα τα όντα είναι ενχρονικά, όμως ο άνθρωπος ξεδιπλώνεται μέσα στο χρόνο → χρονίζεται

Το παρών είναι ένα όν, που υπάρχει για να είναι → τείνει προς το προσών

Αφού η φύση του παρόντος χρονίζεται, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ (!)

Αν δεν έχω «εγώ» - ταυτότητα, πώς διεκδικώ να είμαι ;
( όλη αυτή η σκέψη μπάζει…)

* αν δεν έχω ταυτότητα και είμαι απλώς για να είμαι, τότε μου μένει μόνο το ΘΕΛΩ !

* οι επιλογές του παρόντος μας , ανοίγοντας τον χρόνο → αυτό δηλώνει
ΔΥΝΑΜΗ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟΥ

Πρόκειται για ΙΔΙΩΜΑΤΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ…
.
.
.
.
.
.