.
ψεύτικες είναι οι πορσελάνες σήμερα. ψεύτικα φτιάνουν τα πιάτα. μόλις κατά λάθος σου πέσει χάμω γίνεται χίλια κομμάτια, κι άντε μετά μάζευε τα γυαλάκια...
και να το βροντάω σήμερα το πιάτο του καλού της σερβίτσιου, του αγορασμένου τόσα χρόνια πριν, να το βροντάω στα τσιμέντα, με όλη τη δύναμη των δυνατών χεριών μου, και να μη σπάει το άθλιο !
μιά, δυό, τρείς το πιάτο στα τσιμέντα, κι ούτε ραγισματιά λέμε...
με κοιτάζαν τα παιδιά και τα ξαδέρφια μου απ' το μπαλκόνι και κλαίγανε. κι εγώ το γύρναγα απ' όλες τις μεριές το πιάτο και το ξαναχτύπαγα στο τσιμέντο, ωσότου άνοιξε επιτέλους στα τρία, πήρα τα τρία κομμάτια από χάμω και τα μάζεψα, μη χτυπήσει και κανένα παιδί...
.
la belle Hélène !
ανέβηκα τρέχοντας στην κουζίνα, δίστασα για λίγο κοιτάζοντας τα μπουκάλια το κρασί. "το καλύτερο !" σκεφτόμουνα..." απ' ό, τι έχω, ποιό είναι το καλύτερο ;" Samos - Appellation d'origine. Vin doux naturel - grand cru. το βούτηξα, άρπαξα και το tire bouchon και κατέβηκα αστραπή στον δεύτερο όροφο.
ο κύριος με τα λευκά γάντια με περίμενε. το πήρε, το άνοιξε κι έπλυνε με Vin doux naturel το προσωπάκι της κυρά - Γραμματικής !
.
ζήτησα και τη θυμιατούρα τ' αδερφού μου. και τα καρβουνάκια και τα λιβάνια. πού νάβρω εγώ θυμιατούρα η ανεπρόκοπη ;
.
τη θύμιασα, σταύρωσα τα λιγνά χεράκια που με βάφτισαν, τη χάϊδεψα πριν παγώσει, καλό κατευώδιο. να φύγει ελεύθερη η ψυχή. ελεύθερη στους αιθέρες.
.
κι εγώ έχω όμορφα, κατακόκκινα ρόδια στη βεράντα. και καρύδια.
σε τρείς μέρες, θα σου φτιάξω εκείνο το γλύκισμα, ma belle Hélène, ξέρεις εσύ...
.
.
.
.
.
.
.

σα να ξερα

τι θα συμβεί σήμερα

κι έμεινα σπίτι,

με δυνατό πονοκέφαλο από βραδύς

και δυό depon.

.

.

.

.

.

.

.