Martin Heidegger
.
"Είναι και Χρόνος"
.
.
.
Ελάχιστες σημειώσεις
για θέμα μέγιστο...
.
* οι σημειώσεις μου
είναι γιά προσωπική χρήση
και εντελώς επιγραμματικές
για θέμα μέγιστο...
.
* οι σημειώσεις μου
είναι γιά προσωπική χρήση
και εντελώς επιγραμματικές
από τις παραδόσεις
του Στέλιου Ράμφου
του Στέλιου Ράμφου
ΙΙΙ
ΑΝΑΛΥΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΡΟΝ
- το νόημα του Είναι - το νόημα της ΥΠΑΡΞΕΩΣ↓
ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ – κεκτημένη
↓
προηγείται όλων το ΠΑΡΟΝ
- πώς κατανοούμε το παρόν ;
→ παρόν είναι ο καθένας μας / ΟΧΙ Η ΙΔΕΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΑΣ
→ ψάχνω, ό, τι συγκροτεί την ύπαρξή μου – ο συνεχής συσχετισμός με τον κόσμο, δεν αποτελεί ΑΥΤΟΚΑΤΑΝΟΗΣΗ
(οι επιστήμες έχουν ως σημείο αναφοράς τη σχέση με τον κόσμο)
* αν υποθέσουμε ότι καταργούμε τις επιστήμες
ΠΟΙΕΣ ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΙΣ ΔΟΜΕΣ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΘΑ ΜΑΣ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΕΙΝΑΙ ;
→ Μας ενδιαφέρουν οι δομές της υπάρξεως – απέναντι στο θάνατο αναδύεται από μέσα μου ό, τι έχει σχέση με την ύπαρξη → να βρούμε δρόμους, όπου το ΠΑΡΟΝ αποκαλύπτει τον εαυτό του.
Ο συνδυασμός του Είναι και του Χρόνου είναι συσχετισμός κρίσιμος
Μάλλον οι τρόποι υπάρξεως και αντιδράσεών μας , σα να αναγνωρίζουν το Είναι...
Το πεδίο μέσα στο οποίο παρουσιάζεται η σχέση με το Είναι, είναι ο χρόνος.
Ο χρονισμός του παρόντος → Το παρόν χρονίζεται
Το Είναι είναι συνδεδεμένο με την ίδια τη χρονικότητα
Όλα είναι εδώ !
Το πεδίον του ΕΔΩ, είναι ο χρόνος.
Το Είναι, είναι πώς καταλαβαίνω την ύπαρξή μου...
Στο ξεδίπλωμα του ανθρώπου στο χρόνο, μπορώ να μιλήσω για χρόνο, άχρονο, υπερχρονικότητα, αιωνιότητα κ.τ.λ.
→ πρωτογενής χρονικός προσδιορισμός
ο χρόνος είναι ΕΚΣΤΑΣΗ
δεν διανύουμε τον χρόνο → τον παράγουμεDasein → το Είναι εδωπέρα !
*είναι θεμιτό να μεταφράζουμε το απαρέμφατο dasein με μετοχή ; (το παρών)
*η μετοχή μετέχει του επιθέτου
*η μετοχή με το ειμί είναι κατηγορηματική μετοχή
→ η κατηγορηματική μετοχή διατηρεί τον χρόνο με τρόπο ακέραιο
das ein → το προσών
ο Heidegger λέει «ο άνθρωπος παίρνει την αντανάκλασή του, ως εικόνα του κόσμου»
ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ :
Είναι ικανός ο άνθρωπος να διατηρήσει την αυθεντικότητά του μπροστά στον θάνατο ;
Το Είναι, είναι προβολή του ανθρώπου στο δύνασθαι → στις δυνατότητές του.
Η καθημερινότητα, κατά Heidegger, είναι η «βολή» μας, η «τακτοποίησή» μας στον κόσμο, χωρίς αξιολογικούς προσδιορισμούς.
Ο άνθρωπος είναι καρφωμένος μέσα στο χρόνο, όπου ξετυλίγει τη ζωή του.
Τα όντα καταλαμβάνουν χώρο.
Ο άνθρωπος ανοίγει χώρο, όπως ανοίγει χρόνο.
Η χωρητικότης του παρόντος , κατά την έκσταση συνδέεται με τον χρόνο.
Όλα τα όντα είναι ενχρονικά, όμως ο άνθρωπος ξεδιπλώνεται μέσα στο χρόνο → χρονίζεται
Το παρών είναι ένα όν, που υπάρχει για να είναι → τείνει προς το προσών
Αφού η φύση του παρόντος χρονίζεται, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ (!)
Αν δεν έχω «εγώ» - ταυτότητα, πώς διεκδικώ να είμαι ;
( όλη αυτή η σκέψη μπάζει…)
* αν δεν έχω ταυτότητα και είμαι απλώς για να είμαι, τότε μου μένει μόνο το ΘΕΛΩ !
* οι επιλογές του παρόντος μας , ανοίγοντας τον χρόνο → αυτό δηλώνει
ΔΥΝΑΜΗ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟΥ
Πρόκειται για ΙΔΙΩΜΑΤΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ…
.
.
.
.
.
.
2 σχόλια:
Είναι όμορφο που τα μεταφέρεις εδώ. Παρ' όλη τη δυσκολία του, μου αρέσει η προσέγγιση του γιατί οδηγεί τη σκέψη στο να απορρίψεις ή να αποδεχτείς, σε προβληματίζει.
-*Μου άρεσε και το σχόλιο πως εκείνη η "σκέψη μπάζει" :)*-
Ο θάνατος είναι νομίζω και η κύρια αιτία της ύπαρξης της φιλοσοφίας.
Καλό βράδυ,
Πολλά φιλιά.
http://www.youtube.com/watch?v=ciSo0ebTbeI&feature=related
@
ναι.
σα δε μπορούμε να φιλοσοφήσουμε τη γέννηση,
φιλοσοφούμε τον θάνατο
γιά παρηγορία...
άλλοτε τον φοβόμουνα.
όχι πιά.
Δημοσίευση σχολίου