signature

foteini

Πρόκλου και Ιλαρίου μάρτυρος

Βερονίκης της αιμορροούσης σου,

αιμορροούσης κατ’ εξακολούθησιν...

Σε κολυμπήθρα βρίσκομαι βραχώδη και πήλινη.

Το δυτικό τοίχωμα αυτής, όρος Αιγάλεω λέγεται.

Στην λίμνη Κωπαϊδα των παλαιών ημερών

εργάτες σκυμμένοι στον ήλιο μαζεύουνε τώρα κρεμμύδια.

Ελιές παντού,

έρμη πατρίδα…

Στους λόφους, τους κάμπους με τ’ αφράτα χώματα, τους στερεμένους χείμαρρους, 

ελιές παντού.

Χεριές δεμάτια, χόρτο του ώριμου κίτρινου,

γεράκια νεοσσοί, να σοζυγιάζονται μες τα σιταροχώραφα.

Βραγιές στοιχημένες τα τρυφερά σου κλήματα,

έρμη πατρίδα.

Στη Λάρισα των Πελασγών, φυτρώνει το ρύζι.

Στ’ Αμπελάκια ρυζάρι

Βαθειά κόκκινα νήματα,  ξεβάψανε κι αυτά μες τη διχόνοια,

έρμη πατρίδα.

Κυπρίνοι ταξιδεύουν στον Πηνειό

Στρωμένες κρεβατίνες στη Ραψάνη

Γκορτσές παντού κι Ελληνικές πικροδάφνες.

Τούμπες σεπτές σπαρμένες ένα γύρο,

άσπλαχνα αλέτρια οργώνουν τα πολύτιμα σπλάχνα τους

Ηλιοτρόπια να λατρεύουν τον ήλιο

Γούρνες μ’ αγκάθια κι ερωδιούς

Τι καλωσύνη ο τόπος σου,

έρμη πατρίδα …