Πρέπει ν' αρχίσουμε να παίρνουμε σβάρνα τις πλατείες. Και πολύ το αργήσαμε...
Πλατεία Βικτωρίας και οι πλατείες οι συναφείς...
Με ό, τι μπορεί ο καθείς μας, όχι απ' το περίσσευμα, γιατί δύο χιτώνες δεν έχουμε πιά, μα απ' το υστέρημά μας. Θα μπορέσουμε να ζήσουμε και με λιγότερα, και με λιγότερα, και με λιγότερα.
Ο χειμώνας ζυγώνει κι οι άνθρωποι βρίσκονται στις πλατείες... να ξαμοληθούμε στις πλατείες. Όποιος, όπου και όπως μπορεί...
Αργήσαμε... Αργήσαμε...
άλλο :
ξημέρωσα το καϋμένο, απ' τις πεντέμιση το χάραμα σα ζόμπι πάνω στις ταράτσες, να δω το σεληνιακό φαινόμενο, που θα εμφανιστεί ξανά το 2033 !
όλος, μα όλος ο ουρανός ήτανε ξάστερος, χαιρετήθηκα με τις δυό άρκτους, με τον πολικό αστέρα, την κασσιώπη, τον σκορπιό, μονάχα το φεγγάρι κρυβόταν καλά, πίσω από ένα μεγάλο λευκό σύννεφο...
περίμενα μέχρι τις εξήμιση, μη και φιλοτιμηθεί το σύννεφο να διαλυθεί... μπα, τίποτα.
ουρανός καθαρός και μόνο το φεγγάρι πίσω απ' τα σύννεφα... μα, γίνονται αυτά ; γίνονται!
άλλο :
στα πετρόχτιστα γκρεμίδια, πάνω στην ξερονησίδα, έχουνε φτιάξει φωλιές καρακάξες και γλαροπούλια.
μόλις δουν άνθρωπο να πλησιάζει κολυμπώντας, κρώζουν όλα μαζί...
παρ' όλ' αυτά, κολυμπήσαμε με την ξαδέρφη μου μιάν ώρα, πρωί - πρωί σήμερα, σε θάλασσα γαλήνια, έρμη και πεντακάθαρη. τόσο ζηλευτή !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου