στο κελί...

η ονειροπόλα, η ευφάνταστη, η παραμυθού...

που νομίζει ότι την αγάπησαν τα δέντρα !

ή, ότι τα δέντρα την ευλογάν...

που φαντάζεται ότι τα δέντρα την χρειάζονται !

κι αυτή κάθεται και γεμίζει τους λάκους με νερά, τα ποτίζει, τα μικρά, τα μεγάλα, τα διπλανά, τα δικά, τα ξένα, και τα πέρα απ' το σύρμα... ξανά και ξανά... ως να ξεδιψάσουν.

μπάνιο numéro 21.

εκεί, που ονομάζει "η απέραντη δημοκρατία του γαλάζιου"! 

όλοι, καλοί, κακοί, φτωχοί, πλούσιοι, άσχημοι, ωραίοι, όλοι ανεξαιρέτως έχουν δικαίωμα σ' αυτήν την υπέροχη δημοκρατία του γαλάζιου. σ' αυτόν τον ευλογημένο τόπο !

διαβάζω την "Ανεμώλια".

πλάκα έχει...

δεν είμαι σίγουρη ότι θα το πάω ως το τέλος... βασικά, είναι ένα βιβλίο γιά άντρες.

μου θυμίζει τα ξαδέρφια μου, τα αδέρφια μου, τους φίλους μου, τα αγαπημένα αγόρια που μεγαλώσαμε μαζί.

τα αγόρια λέρες.τα ευαίσθητα αγόρια. τα αγαπημένα αγόρια. τα κακά αγόρια. τα καλά αγόρια. τα προβληματικά αγόρια και τα αγόρια τα προβληματισμένα.

η κατά Ζουργόν, "διαφυγή από τον κόσμο της αρσενικής απελπισίας"...

γιά τον κόσμο της γυναικείας απελπισίας, ποίος θα ομιλήσει ;