από τις 5 Οκτωβρίου κι εδώ, έχω πέσει σε μουγγαμάρα που δεν παλεύεται...
είναι κρίμα, βασανίζει το μυαλό μου αυτή η μουγγαμάρα, γιατί βαθειά στο DNA μου υπάρχει η πρόθεση κι η επιθυμία και η συνήθεια - έμφυτη και επίκτητη να πω -, της διάχυσης της γνώσης. κι η ανάγκη επι κοινωνίας, πάντα.
μετά από αυτόν τον καιρό, διαβάζω πάλι και παρακολουθώ ωραία πράγματα, φτιάχνω καινούργια κι ωραία πράγματα, συναντώ ανθρώπους καλότατους.
παρ' όλ' αυτά, αντιλαμβάνομαι ότι βαθειά μέσα κι έξω μου βρίσκομαι σε μουγγαμάρα...
βγαίνω συχνά στη βεράντα και κοιτάζω τις πλάκες σου.
στέκεται κόμπος στο λαιμό μου.
δεν είμαι και πολύ καλά... παρ' όλ' αυτά, λειτουργώ... κάνω ό, τι μπορώ...