.
αποβραδύς, κολύμπι κάτω απ' τ' αστέρια.
πάλι στη θάλασσα σήμερα από νωρίς το πρωί.
φυσούσε αλαφρύς Μαϊστρος,
καθαρά τα νερά,
η απέραντη δημοκρατία του γαλάζιου, σκέφτομαι σαν είμαι μέσα...
πλούσιοι, φτωχοί, ντόπιοι, ξένοι, νέοι, γέροι, όλοι, μα όλοι μπορούν νάχουν πρόσβαση στο ελληνικό αγαθό, που είναι η θάλασσα !
η απέραντη, εφαρμοσμένη δημοκρατία του γαλάζιου !
.
.
.
.
.
.
.
.
Κυριακή 31 Ιουλίου 2011
Σάββατο 30 Ιουλίου 2011
.
στο κελί
.
τα χρώματα της δύσης πίσω από την νήσο που ονομάζουν "Αρσίδα",
νυχτερινό μπάνιο σε έναστρο ουρανό,
στο περβόλι η ησυχία των τριζονιών και της κουκουβάγιας ,
η Κασσιώπη φέγγει στα μαύρα, και τ' άστρο του βορρά.
.
.
.
.
.
.
Οδύσσειας Α'
μετάφραση Καζαντζάκη - Κακριδή
.
στίχ. 22
.
"Μα τότε αυτός για τους απόμακρους Αιθίοπες είχε φύγει,
για τους Αιθίοπες, που στην τέλειωση του κόσμου χώρια ζούνε,
μισοί στου Ήλιου τα βασιλέματα, μισοί στ᾿ ανάτελά του..."
.
.
αναρωτιέμαι... πώς δηλαδή ζούνε χώρια οι Αιθίοπες ;!
.
* μισοί στου Ήλιου τα βασιλέματα - οι Αιθίοπες μέσα στην έρημο
.
* μισοί στ᾿ ανάτελά του - όσοι ήσαν κοντά στην Ερυθρά θάλασσα (σημερινή Ερυθραία)
.
.
τι ωραίο είναι το ψάξιμο λέξη - λέξη !
.
.
.
.
.
.
.
.
στο κελί
.
τα χρώματα της δύσης πίσω από την νήσο που ονομάζουν "Αρσίδα",
νυχτερινό μπάνιο σε έναστρο ουρανό,
στο περβόλι η ησυχία των τριζονιών και της κουκουβάγιας ,
η Κασσιώπη φέγγει στα μαύρα, και τ' άστρο του βορρά.
.
.
.
.
.
.
Οδύσσειας Α'
μετάφραση Καζαντζάκη - Κακριδή
.
στίχ. 22
.
"Μα τότε αυτός για τους απόμακρους Αιθίοπες είχε φύγει,
για τους Αιθίοπες, που στην τέλειωση του κόσμου χώρια ζούνε,
μισοί στου Ήλιου τα βασιλέματα, μισοί στ᾿ ανάτελά του..."
.
.
αναρωτιέμαι... πώς δηλαδή ζούνε χώρια οι Αιθίοπες ;!
.
* μισοί στου Ήλιου τα βασιλέματα - οι Αιθίοπες μέσα στην έρημο
.
* μισοί στ᾿ ανάτελά του - όσοι ήσαν κοντά στην Ερυθρά θάλασσα (σημερινή Ερυθραία)
.
.
τι ωραίο είναι το ψάξιμο λέξη - λέξη !
.
.
.
.
.
.
.
.
Πέμπτη 28 Ιουλίου 2011
.
.
το πιάνο του Verdi
.
.
libretto :
.
.
.
.
με κίνδυνο ίσως να με καταχεριάσουν οι ειδήμονες,
τολμώ να ξανα - πώ την άποψή μου, ως ένας απλός ακροατής - θεατής, που, παιδιόθεν λατρεύει την Όπερα...
θεωρώ λοιπόν το είδος ΛΑΪΚΟ ΘΕΑΜΑ ΚΑΙ ΑΚΟΥΣΜΑ και διόλου κυριλέ ή είδος γιά αστούς !
έτσι απλά το λέω, έχω φυσικά και μερικά επιχειρήματα, μα πιό πολύ το αισθάνομαι έτσι, λαϊκό είδος, που μπορεί με τις παραμυθένιες του ιστορίες καθώς και τις υπέροχες μουσικές του, να συγκινήσει τον οποιονδήποτε καλοπροαίρετο δέκτη...
.
.
.
κατά τα άλλα,
πολύ καλή η παράσταση στο Ηρώδειο
της ΕΘΝΙΚΗΣ ΛΥΡΙΚΗΣ ΣΚΗΝΗΣ
.
είναι η τρίτη φορά στη ζωή μου (ή η τέταρτη ;) που βλέπω το Nabucco,
μα αυτήν τη φορά υπήρχε κι ένα άλλο στοιχείο, που μου άρεσε κι έκανε την παράσταση ακόμα πιό ιδιαίτερη...
.
η σχεδόν συνεχής μουσική υπόκρουση
από τερέτισμα βραχνιασμένων τζιτζικιών !
.
εύκολο είναι να το βρεις αυτό, σε ναό της τέχνης ;!
.
να ψάλλουν τα πάθη θεών κι ανθρώπων, με φυσική μουσική συνοδεία τον τζίτζικα ;!
.
νύχτα ασέληνη, με μόνον άστρα...
.
.
.
.
.
.
.
.
το πιάνο του Verdi
.
Giuseppe Fortunino Francesco Verdi - Nabucodonosor
Opera in quattro parti
di Temistocle Soleralibretto :
http://opera.stanford.edu/Verdi/Nabucco/libretto.html
..
.
.
.
με κίνδυνο ίσως να με καταχεριάσουν οι ειδήμονες,
τολμώ να ξανα - πώ την άποψή μου, ως ένας απλός ακροατής - θεατής, που, παιδιόθεν λατρεύει την Όπερα...
θεωρώ λοιπόν το είδος ΛΑΪΚΟ ΘΕΑΜΑ ΚΑΙ ΑΚΟΥΣΜΑ και διόλου κυριλέ ή είδος γιά αστούς !
έτσι απλά το λέω, έχω φυσικά και μερικά επιχειρήματα, μα πιό πολύ το αισθάνομαι έτσι, λαϊκό είδος, που μπορεί με τις παραμυθένιες του ιστορίες καθώς και τις υπέροχες μουσικές του, να συγκινήσει τον οποιονδήποτε καλοπροαίρετο δέκτη...
.
.
.
κατά τα άλλα,
πολύ καλή η παράσταση στο Ηρώδειο
της ΕΘΝΙΚΗΣ ΛΥΡΙΚΗΣ ΣΚΗΝΗΣ
.
είναι η τρίτη φορά στη ζωή μου (ή η τέταρτη ;) που βλέπω το Nabucco,
μα αυτήν τη φορά υπήρχε κι ένα άλλο στοιχείο, που μου άρεσε κι έκανε την παράσταση ακόμα πιό ιδιαίτερη...
.
η σχεδόν συνεχής μουσική υπόκρουση
από τερέτισμα βραχνιασμένων τζιτζικιών !
.
εύκολο είναι να το βρεις αυτό, σε ναό της τέχνης ;!
.
να ψάλλουν τα πάθη θεών κι ανθρώπων, με φυσική μουσική συνοδεία τον τζίτζικα ;!
.
νύχτα ασέληνη, με μόνον άστρα...
.
.
.
.
.
.
.
Τρίτη 26 Ιουλίου 2011
.
.
σήμερα, ανακάλυψα μιά ρυτίδα να σχηματίζεται στο πρόσωπό μου.
μιά μικρή ρυτίδα στο μέτωπο, πάνω ακριβώς από το αριστερό μου φρύδι.
.
.
.
αν κάποτε ο καιρός το φέρει
και σκύψεις να δεις το αδερφικό μου πρόσωπο,
αν κάποτε το φέρει ο ουρανός ή η γη ή δεν ξέρω ποιά ευλογία
ή ποιά καλοσύνη ακόμα θα μπορούσε να το φέρει
να σκύψεις πάνω απ' το πρόσωπό μου,
αυτό που αρνήθηκες ν' αντικρύσεις χρόνια,
μιάς μάνας το πρόσωπο ή μιάς γυναίκας ή μιάς φίλης,
μιάς συντροφιάς το αληθινό, χωματένιο πρόσωπο,
αν κάποτε το σύννεφο, το νερό ή ο αγέρας κάνουν
να στάξει μιά σταγόνα στοργής πάνω από το βουβό μου πρόσωπο, και μιά ματιά,
τότε
στ' αριστερό μου φρύδι
θ' ανακαλύψεις μιά σχισιματιά,
σα ρυτίδα .
.
.
.
.
.
.
.
.
.
σήμερα, ανακάλυψα μιά ρυτίδα να σχηματίζεται στο πρόσωπό μου.
μιά μικρή ρυτίδα στο μέτωπο, πάνω ακριβώς από το αριστερό μου φρύδι.
.
.
.
αν κάποτε ο καιρός το φέρει
και σκύψεις να δεις το αδερφικό μου πρόσωπο,
αν κάποτε το φέρει ο ουρανός ή η γη ή δεν ξέρω ποιά ευλογία
ή ποιά καλοσύνη ακόμα θα μπορούσε να το φέρει
να σκύψεις πάνω απ' το πρόσωπό μου,
αυτό που αρνήθηκες ν' αντικρύσεις χρόνια,
μιάς μάνας το πρόσωπο ή μιάς γυναίκας ή μιάς φίλης,
μιάς συντροφιάς το αληθινό, χωματένιο πρόσωπο,
αν κάποτε το σύννεφο, το νερό ή ο αγέρας κάνουν
να στάξει μιά σταγόνα στοργής πάνω από το βουβό μου πρόσωπο, και μιά ματιά,
τότε
στ' αριστερό μου φρύδι
θ' ανακαλύψεις μιά σχισιματιά,
σα ρυτίδα .
.
.
.
.
.
.
.
.
Δευτέρα 25 Ιουλίου 2011
.
τι παιδί είσαι, mikremoumozart !...
πόσο μικρούλικο παιδάκι είσαι !...
.
.
.
Θοδωρής Γκόνης, Γιώργος Ανδρέου, Δημήτρης Ζερβουδάκης
.
στίχοι :
.
τι παιδί είσαι, mikremoumozart !...
πόσο μικρούλικο παιδάκι είσαι !...
.
.
.
Θοδωρής Γκόνης, Γιώργος Ανδρέου, Δημήτρης Ζερβουδάκης
.
στίχοι :
.
Έχω στόμα δύσκολο,
δε θέλω το φιλί.
Θέλω το μέλι να κρατά
στη μέση το κεντρί...
Ό,τι με κεντά,
ό,τι με πληγώνει,
αυτό με αγαπά,
αυτό με δυναμώνει!
Έχω στόμα δύσκολο,
βλέμμα απατηλο.
Το ρόδο με το αγκάθι
στα χείλη μου φορώ...
Μάτωσαν τα χείλη μου,
έπαψα να μιλώ...
Έσκυψα παραδόθηκα,
διπλά σε αγαπώ...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
* Παρατέντωσέ με, κι ας σπάσω, Κύριε !»
«Παρατέντωσέ με, κι ας σπάσω, Κύριε» !
.
.
καιρό τώρα, μαλώνω με τον Νίκο Καζαντζάκη…
εγώ δηλαδή μαλώνω ! εκείνος είναι σοφός και δε δίνει και μεγάλη σημασία στις γκρίνιες μου…
εξάλλου, γνωρίζει καλά την αγάπη που του έχω… και δε μου θυμώνει ο κυρ Νίκος μου.
τον Νίκο Καζαντζάκη τον ανακαλύψαμε με την Βάντα, σαν γίναμε 12 χρονώ.
μπορεί και να τον ανακάλυψε πρώτη εκείνη… μετά εγώ…
.
αληθινός Διδάσκαλος !
.
η “Αγγλία” του,
μου έμαθε καλά, τι ακριβώς σημαίνει η λέξη gentleman , και ποιες είναι οι αρετές ενός gentleman καθώς και μιάς gentlewoman…
η «Ρουσσία» του,
ήταν μια μύηση στα βάθη και στα πάθη της φοβερής Σλάβικης ψυχής…
η «Ισπανία» του,
μου έμαθε πράγματα, που έτυχε νάχουν για μένα ένα προσωπικό ενδιαφέρον…
η «Ιαπωνία – Κίνα» του,
απολαυστικές…
οι «Ιταλία, Αίγυπτος, Σινά, Ιερουσαλήμ, Κύπρος»,
κοντινές, Μεσογειακές, έμορφες, κάποιες βαθειά θρησκευτικές κι αγαπημένες…
.
η «Ασκητική» του,
à reciter par Coeur…
πώς λέμε «διά βίου μάθηση»,
ε, διά βίου…
«Ο νους βολεύεται, έχει υπομονή, του αρέσει να παίζει. Μα η καρδιά αγριεύει, δεν καταδέχεται αυτή να παίξει, πλαντάει και χιμάει να ξεσκίσει το δίχτυ της ανάγκης.…………………………………………………………………………………………
Πολεμούμε γιατί έτσι μας αρέσει, τραγουδούμε κι ας μην υπάρχει αυτί να μας ακούσει. Δουλεύουμε, κι ας μην υπάρχει αφέντης, σα βραδιάσει, να μας πλερώσει το μεροκάματό μας.
Δεν ξενοδουλεύουμε. Εμείς είμαστε οι αφέντες. Το αμπέλι τούτο της Γης είναι δικό μας, σάρκα μας και αίμα μας.Το σκάβουμε, το κλαδεύουμε, το τρυγούμε, πατούμε τα σταφύλια του, πίνουμε το κρασί, τραγουδούμε και κλαίμε, οράματα κι ιδέες ανηφορίζουν στην κεφαλή μας.
………………………………………………………………………………………….
Είναι το σύνθημα της Πορείας. Αν δεν ακούσεις την Κραυγή τούτη να σκίζει τα σωθικά σου, μην ξεκινήσεις!
Ξακλούθα με υπομονή, με υποταγή την ιερή θητεία …Κι αφουγκράζου: Στον ύπνο, στον έρωτα, στη δημιουργία, σε μια αφιλόκερδή σου περήφανη πράξη ή μέσα σε βαθιά, απελπισμένη σιωπή, ξάφνου, μπορεί ν’ ακούσεις την Κραυγή και να κινήσεις.
………………………………………………………………………………………….
Διαλέγω τον ανήφορο, γιατί κατά κει με σπρώχνει η καρδιά μου. «Απάνω! Απάνω! Απάνω!» φωνάζει η καρδιά μου, και την ακολουθώ μ’ εμπιστοσύνη.
………………………………………………………………………………………….
Αγάπα τον κίντυνο. Τι είναι το πιο δύσκολο; Αυτό θέλω! Ποιο δρόμο να πάρεις; Τον πιο κακοτράχαλον ανήφορο. Αυτόν παίρνω κι εγώ. Ακλούθα μου!
…………………………………………………………………………………………
Άκουσες την Κραυγή και κίνησες. Πέρασες από αγώνα όλες τις πολεμικές θητείες του στρατευόμενου ανθρώπου.………………………………………………………………………………………….
Ο Θεός μου δεν είναι παντοδύναμος. Αγωνίζεται, κιντυνεύει κάθε στιγμή, τρέμει, παραπατάει σε κάθε ζωντανό, φωνάζει. Ακατάπαυστα νικιέται και πάλι ανασηκώνεται, γιομάτος αίμα και χώματα, και ξαναρχίζει τον αγώνα.
Είναι όλος πληγές, τα μάτια του είναι γιομάτα φόβο και πείσμα, τα σαγόνια και τα μελίγγια του είναι συντριμμένα. Μα δεν παραδίνεται, ανεβαίνει. Με τα πόδια, με τα χέρια, δαγκάνοντας τα χείλια, ανεβαίνει ανένδοτος.»
Πολεμούμε γιατί έτσι μας αρέσει, τραγουδούμε κι ας μην υπάρχει αυτί να μας ακούσει. Δουλεύουμε, κι ας μην υπάρχει αφέντης, σα βραδιάσει, να μας πλερώσει το μεροκάματό μας.
Δεν ξενοδουλεύουμε. Εμείς είμαστε οι αφέντες. Το αμπέλι τούτο της Γης είναι δικό μας, σάρκα μας και αίμα μας.Το σκάβουμε, το κλαδεύουμε, το τρυγούμε, πατούμε τα σταφύλια του, πίνουμε το κρασί, τραγουδούμε και κλαίμε, οράματα κι ιδέες ανηφορίζουν στην κεφαλή μας.
………………………………………………………………………………………….
Είναι το σύνθημα της Πορείας. Αν δεν ακούσεις την Κραυγή τούτη να σκίζει τα σωθικά σου, μην ξεκινήσεις!
Ξακλούθα με υπομονή, με υποταγή την ιερή θητεία …Κι αφουγκράζου: Στον ύπνο, στον έρωτα, στη δημιουργία, σε μια αφιλόκερδή σου περήφανη πράξη ή μέσα σε βαθιά, απελπισμένη σιωπή, ξάφνου, μπορεί ν’ ακούσεις την Κραυγή και να κινήσεις.
………………………………………………………………………………………….
Διαλέγω τον ανήφορο, γιατί κατά κει με σπρώχνει η καρδιά μου. «Απάνω! Απάνω! Απάνω!» φωνάζει η καρδιά μου, και την ακολουθώ μ’ εμπιστοσύνη.
………………………………………………………………………………………….
Αγάπα τον κίντυνο. Τι είναι το πιο δύσκολο; Αυτό θέλω! Ποιο δρόμο να πάρεις; Τον πιο κακοτράχαλον ανήφορο. Αυτόν παίρνω κι εγώ. Ακλούθα μου!
…………………………………………………………………………………………
Άκουσες την Κραυγή και κίνησες. Πέρασες από αγώνα όλες τις πολεμικές θητείες του στρατευόμενου ανθρώπου.………………………………………………………………………………………….
Ο Θεός μου δεν είναι παντοδύναμος. Αγωνίζεται, κιντυνεύει κάθε στιγμή, τρέμει, παραπατάει σε κάθε ζωντανό, φωνάζει. Ακατάπαυστα νικιέται και πάλι ανασηκώνεται, γιομάτος αίμα και χώματα, και ξαναρχίζει τον αγώνα.
Είναι όλος πληγές, τα μάτια του είναι γιομάτα φόβο και πείσμα, τα σαγόνια και τα μελίγγια του είναι συντριμμένα. Μα δεν παραδίνεται, ανεβαίνει. Με τα πόδια, με τα χέρια, δαγκάνοντας τα χείλια, ανεβαίνει ανένδοτος.»
.
.
«ο Καπετάν Μιχάλης»
«ο βίος του Αλέξη Ζορμπά»
«οι αδερφοφάδες»
«ο Χριστός ξανασταυρώνεται»
«ο βραχόκηπος»
«Τοντά Ραμπά»
ε, τι να πω εγώ γι αυτά ;!
.
.
«ο φτωχούλης του Θεού» του,
αποκαλυπτικός , τρυφερός, ανθρώπινος, αληθινά και βαθειά θεολογικός – όπως εξάλλου πολλά έργα του…
.
.
τέλος,
η «Αναφορά στον Γκρέκο» του !
άλλη σπουδή ζωής αυτή, και άλλη «διά βίου μάθηση»…
.
.
«Δοξάρι είμαι στα χέρια σου, Κύριε,
*Τέντωσέ με, αλλιώς θα σαπίσω.
* Μη με παρατεντώσεις, κύριε, θα σπάσω.
* Μη με παρατεντώσεις, κύριε, θα σπάσω.
* Παρατέντωσέ με, κι ας σπάσω, Κύριε !»
.
.
.
και τώρα εγώ στο κελί, στο ερημονήσι, στο σπίτι, σε λεωφορεία, σε καράβι, σε μπαξέδες, σε παραλίες, μέρες, νύχτες, με σκοτάδια, με φεγγάρια,
την «Οδύσσεια» του κυρ Νίκου μου αλαμπρατσέτα ,
να διαβάζω και να με ξενίζει,
να δυσκολεύομαι, να ζορίζομαι, να μη μου αρέσει, να του λέω διαρκώς «πώς την μετέφρασες έτσι βουστροφηδόν την Οδύσσεια, Δάσκαλε;»
και
«γιατί την μετέφρασες έτσι ελικηδόν, Δάσκαλε, λες κι είναι ο δίσκος της Φαιστού ;!»
και
«γιατί δεν μου αρέσει και δεν καταλαβαίνω τόσα πράγματα, Δάσκαλε;»
.
.
ας αναπαύεται η ψυχούλα σου, Δάσκαλε γλυκέ μου…
εσύ σοφός
κι εγώ ίσως μια χαζή, που δεν μπορεί να εννοήσει…
.
.
.
.
.
.
.
.
Σάββατο 23 Ιουλίου 2011
.
στο κελί
.
.
το έχω ξαναπεί... τα αθλήματα που πραγματικά απολαμβάνω, είναι μονάχα τρία !
.
1. το κολύμπι
2. το περπάτημα στα βουνά και
3. να βλέπω ράλλυ στην τηλεόραση (!)
.
αυτά από σπόρ και τίποτε άλλο...
.
σήμερα χάρηκα το κολύμπι.
η θάλασσα ήταν καθαρή και το χάρηκα. βούτηξα , αλλά μάλλον πήγα μακριά... ίσως πολύ μακριά, γιατί όταν πήρα θέση επιστροφής, κι έβλεπα από μακριά την παραλία, δεν ήμουνα καθόλου σίγουρη ότι θα μπορέσω να βγω...
κράτησα όμως την ψυχραιμία μου, χαλάρωσα την τρομάρα μου και βγήκα.
προτιμώ αυτό το robuste σύστημα στη θάλασσα.
δεν γουστάρω να κάθομαι έξω , στις πολυθρόνες. προτιμώ μέσα.
.
το απόγευμα πότισα το περβόλι.
τα δέντρα όταν στη ζέστη τα ποτίζεις είναι σα να σε ευλογάνε...
αλήθεια λέω, δεν το λέω σα σχήμα λόγου ή με ποιητική άδεια...
αυτήν την αίσθηση έχω, είναι μιά επαφή, καθόλου τρίτου τύπου, μα πραγματική, χωματένια, γήϊνη και νερένια, κάτι σαν ευλογία, κάτι σαν αγάπη, κάτι τέτοιο...
.
ακούω τα τριζόνια και τη φίλη μου την κουκουβάγια...
.
.
μικρέμουΜότσαρτ, καλή νύχτα !
.
.
.
.
.
στο κελί
.
.
το έχω ξαναπεί... τα αθλήματα που πραγματικά απολαμβάνω, είναι μονάχα τρία !
.
1. το κολύμπι
2. το περπάτημα στα βουνά και
3. να βλέπω ράλλυ στην τηλεόραση (!)
.
αυτά από σπόρ και τίποτε άλλο...
.
σήμερα χάρηκα το κολύμπι.
η θάλασσα ήταν καθαρή και το χάρηκα. βούτηξα , αλλά μάλλον πήγα μακριά... ίσως πολύ μακριά, γιατί όταν πήρα θέση επιστροφής, κι έβλεπα από μακριά την παραλία, δεν ήμουνα καθόλου σίγουρη ότι θα μπορέσω να βγω...
κράτησα όμως την ψυχραιμία μου, χαλάρωσα την τρομάρα μου και βγήκα.
προτιμώ αυτό το robuste σύστημα στη θάλασσα.
δεν γουστάρω να κάθομαι έξω , στις πολυθρόνες. προτιμώ μέσα.
.
το απόγευμα πότισα το περβόλι.
τα δέντρα όταν στη ζέστη τα ποτίζεις είναι σα να σε ευλογάνε...
αλήθεια λέω, δεν το λέω σα σχήμα λόγου ή με ποιητική άδεια...
αυτήν την αίσθηση έχω, είναι μιά επαφή, καθόλου τρίτου τύπου, μα πραγματική, χωματένια, γήϊνη και νερένια, κάτι σαν ευλογία, κάτι σαν αγάπη, κάτι τέτοιο...
.
ακούω τα τριζόνια και τη φίλη μου την κουκουβάγια...
.
.
μικρέμουΜότσαρτ, καλή νύχτα !
.
.
.
.
.
Παρασκευή 22 Ιουλίου 2011
.
.
έτσι κι αλλιώς, δουλειές γενικά, αυτόν τον καιρό δεν πολυ-υπάρχουν...
έτσι κι αλλιώς λεφτά δεν έχουμε...
καλοκαιράκι είναι.
ας μπούμε, όσο γίνεται, στη δροσιά ! και στη χαλάρωση...
.
πάρτε μιά μάνικα και πλύντε τις βεράντες σας.
αν χρειαστεί, μες στην ημέρα - ή τη νύχτα -, ξαναρίξτε νερό... κάθε μέρα...
πατείστε ξυπόλητοι στα νερά. πλατσουρίστε.
δροσιστείτε.
βρέξτε τον τόπο.
αν έχετε φυτά, ποτίστε τα.
αν στο δρόμο έχει αδέσποτα, κατεβάστε ένα κεσεδάκι νερό.
νιώστε γιά κάποιον υπεύθυνα. αγαπήστε τα αδέσποτα, γιατί όχι ;
πιείτε πολλά δροσερά νερά.
πλύντε με νερό το πρόσωπό σας, χωρίς να το σκουπίσετε.
πάτε στο προ- προηγούμενο post, Σάββατο 16 Ιουλίου, και στείλτε τη θάλασσα με το κρυστάλλινο νερό, ταπετσαρία στην οθόνη του υπολογιστή σας.
αν σκάτε, ανοίξτε γιά 1/2 λεπτό την πόρτα του ψυγείου και σταθείτε μπροστά.
αγοράστε μιά απλή, ηλεκτρική ψηστιέρα (30-40 ευρώ έχουν) και βάλτε την πάνω σ' ένα τραπεζάκι στο μπαλκόνι να ψήνετε ελαφριά τροφή και λαχανικά γιά σας και τους φίλους σας
- η φτώχεια μας, θέλει καλοπέραση ! -
κόψτε καρπούζι, φάτε όχι βαρειά, ωραία, καλοκαιρινά, δροσερά φρούτα .
κάντε συνέχεια ντους, χωρίς να σκουπίζεστε απ' το νερό.
βάλτε στην κατάψυξη ποτήρια γιά μπύρα, αλλά μην πλακωθείτε στις μπύρες, τουλάχιστον όχι μες στην ημέρα.
αν μπορείτε να πάτε γιά μπάνιο, σε κοντινή θάλασσα . οι γύρω θάλασσες της Αττικής, είναι, λένε, καθαρές...
όσοι είστε σε εξοχή ή επαρχία, τόσο το καλύτερο !
δείτε φίλους. ξενοιάστε λίγο, κουβεντιάστε... χαλαρώστε !
όλα θα τα παλέψουμε...
δυνατοί είμαστε οι άνθρωποι !
ικανοί και με ηθικό δυνατό !
(ε, και με ανήθικο δυνατό, φυσικά !)
.
ο.κ., αστειεύομαι ...
μπήκαμε γερά στο καλοκαίρι !
να μου είστε καλά !
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
έτσι κι αλλιώς, δουλειές γενικά, αυτόν τον καιρό δεν πολυ-υπάρχουν...
έτσι κι αλλιώς λεφτά δεν έχουμε...
καλοκαιράκι είναι.
ας μπούμε, όσο γίνεται, στη δροσιά ! και στη χαλάρωση...
.
πάρτε μιά μάνικα και πλύντε τις βεράντες σας.
αν χρειαστεί, μες στην ημέρα - ή τη νύχτα -, ξαναρίξτε νερό... κάθε μέρα...
πατείστε ξυπόλητοι στα νερά. πλατσουρίστε.
δροσιστείτε.
βρέξτε τον τόπο.
αν έχετε φυτά, ποτίστε τα.
αν στο δρόμο έχει αδέσποτα, κατεβάστε ένα κεσεδάκι νερό.
νιώστε γιά κάποιον υπεύθυνα. αγαπήστε τα αδέσποτα, γιατί όχι ;
πιείτε πολλά δροσερά νερά.
πλύντε με νερό το πρόσωπό σας, χωρίς να το σκουπίσετε.
πάτε στο προ- προηγούμενο post, Σάββατο 16 Ιουλίου, και στείλτε τη θάλασσα με το κρυστάλλινο νερό, ταπετσαρία στην οθόνη του υπολογιστή σας.
αν σκάτε, ανοίξτε γιά 1/2 λεπτό την πόρτα του ψυγείου και σταθείτε μπροστά.
αγοράστε μιά απλή, ηλεκτρική ψηστιέρα (30-40 ευρώ έχουν) και βάλτε την πάνω σ' ένα τραπεζάκι στο μπαλκόνι να ψήνετε ελαφριά τροφή και λαχανικά γιά σας και τους φίλους σας
- η φτώχεια μας, θέλει καλοπέραση ! -
κόψτε καρπούζι, φάτε όχι βαρειά, ωραία, καλοκαιρινά, δροσερά φρούτα .
κάντε συνέχεια ντους, χωρίς να σκουπίζεστε απ' το νερό.
βάλτε στην κατάψυξη ποτήρια γιά μπύρα, αλλά μην πλακωθείτε στις μπύρες, τουλάχιστον όχι μες στην ημέρα.
αν μπορείτε να πάτε γιά μπάνιο, σε κοντινή θάλασσα . οι γύρω θάλασσες της Αττικής, είναι, λένε, καθαρές...
όσοι είστε σε εξοχή ή επαρχία, τόσο το καλύτερο !
δείτε φίλους. ξενοιάστε λίγο, κουβεντιάστε... χαλαρώστε !
όλα θα τα παλέψουμε...
δυνατοί είμαστε οι άνθρωποι !
ικανοί και με ηθικό δυνατό !
(ε, και με ανήθικο δυνατό, φυσικά !)
.
ο.κ., αστειεύομαι ...
μπήκαμε γερά στο καλοκαίρι !
να μου είστε καλά !
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Πέμπτη 21 Ιουλίου 2011
.
λίγα φύλλα πλατύφυλλος βασιλικός
μιά κορφούλα σγουρός
ένα κλωνάρι δεντρολιβανιά
αγγελικούλα
δυόσμος
λουίζα
φύλλα φρέσκιας λεβάντας
μέντα
θυμάρι
θρούμπι
ρίγανη του βουνού
.
.
.
θέλω
να γραφτώ στο γυμναστήριο
απ' το φθινόπωρο να μάθω να οδηγώ
να αποτελειώσω την τακτοποίηση της χαρτούρας
και να στρωθώ το χειμώνα στη δουλειά
.
.
.
.
.
.
λίγα φύλλα πλατύφυλλος βασιλικός
μιά κορφούλα σγουρός
ένα κλωνάρι δεντρολιβανιά
αγγελικούλα
δυόσμος
λουίζα
φύλλα φρέσκιας λεβάντας
μέντα
θυμάρι
θρούμπι
ρίγανη του βουνού
.
.
.
θέλω
να γραφτώ στο γυμναστήριο
απ' το φθινόπωρο να μάθω να οδηγώ
να αποτελειώσω την τακτοποίηση της χαρτούρας
και να στρωθώ το χειμώνα στη δουλειά
.
.
.
.
.
.
Τρίτη 19 Ιουλίου 2011
.
χρόνια ολόκληρα συντρόφεψαν το μεγάλωμά μας, μας δια - μόρφωσαν.
ο Ιούλιος Βερν και
η Περλ Μπακ.
.
συχνά αναρωτιέμαι, γιατί τους έχουμε ξεχάσει έτσι...
.
η δεύτερη πατρίδα
δυό χρόνια διακοπές
ο λαχνός υπ' αριθμόν 9672
το μυστικό του Βίλελμ Στόριτς
οι αδερφοί Κιπ
ταξίδι στο κέντρο της γης
5 εβδομάδες με αερόστατο
τα τέκνα του πλοιάρχου Γκραντ
η μυστηριώδης νήσος
από τη γη στη σελήνη
20000 λεύγες υπό την θάλασσα
η σφίγγα των πάγων
το μυστηριώδες έγκλημα
το εναέριο χωριό
ο δεκαπενταετής πλοίαρχος
.
αυτά ήσαν απ' τα καλύτερα βιβλία του, καθώς και άλλα πάρα πολλά...
τον Ιούλιο Βερν σκέφτηκα πάλι τελευταία, όταν βασάνιζα το μυαλό μου να θυμηθώ κάτι που γράφει και που δεν μπορώ να θυμηθώ σε ποιό βιβλίο του υπάρχει...
.
γράφει λοιπόν σε μιά ιστορία του, ότι όταν δολοφόνησαν κάποιον, η εικόνα του δολοφόνου αποτυπώθηκε σαν φωτογραφία στην κόρη του ματιού του θύματος.
έτσι και ανακάλυψαν τον δολοφόνο.
.
με αφορμή κάτι ανάλογο που διαβάσαμε και συζητήσαμε τελευταία, σπάζω το κεφάλι μου να θυμηθώ σε ποιό βιβλίο το περιγράφει αυτό και ο Βερν...
ίσως είναι στους αδελφούς Κιπ, ίσως όμως κάνω και λάθος...
.
τέλος, θα ήθελα να το θυμηθώ, μα δεν έχει και πολύ μεγάλη σημασία...
.
.
καληνύχτα, mikremoumozart
.
.
.
.
.
.
πρωί
.
χτες είχα επίσκεψη από τη Ho Chi Minh City,
Ho Chi Minh,
Vietnam
.
ξετρελάθηκα !
θαρρώ, έτσι ονομάζουν την πάλαι ποτέ Σαϊγκόν ! - θυμήθηκα την Οριάνα Φαλλάτσι, και όχι μόνο, φυσικά...
γιά κοίτα, ο Χο Τσι Μινχ ! ( προφορά ) (hò̤ tɕǐmɪ̄ɲ)
.
.
.
.
..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
χρόνια ολόκληρα συντρόφεψαν το μεγάλωμά μας, μας δια - μόρφωσαν.
ο Ιούλιος Βερν και
η Περλ Μπακ.
.
συχνά αναρωτιέμαι, γιατί τους έχουμε ξεχάσει έτσι...
.
η δεύτερη πατρίδα
δυό χρόνια διακοπές
ο λαχνός υπ' αριθμόν 9672
το μυστικό του Βίλελμ Στόριτς
οι αδερφοί Κιπ
ταξίδι στο κέντρο της γης
5 εβδομάδες με αερόστατο
τα τέκνα του πλοιάρχου Γκραντ
η μυστηριώδης νήσος
από τη γη στη σελήνη
20000 λεύγες υπό την θάλασσα
η σφίγγα των πάγων
το μυστηριώδες έγκλημα
το εναέριο χωριό
ο δεκαπενταετής πλοίαρχος
.
αυτά ήσαν απ' τα καλύτερα βιβλία του, καθώς και άλλα πάρα πολλά...
τον Ιούλιο Βερν σκέφτηκα πάλι τελευταία, όταν βασάνιζα το μυαλό μου να θυμηθώ κάτι που γράφει και που δεν μπορώ να θυμηθώ σε ποιό βιβλίο του υπάρχει...
.
γράφει λοιπόν σε μιά ιστορία του, ότι όταν δολοφόνησαν κάποιον, η εικόνα του δολοφόνου αποτυπώθηκε σαν φωτογραφία στην κόρη του ματιού του θύματος.
έτσι και ανακάλυψαν τον δολοφόνο.
.
με αφορμή κάτι ανάλογο που διαβάσαμε και συζητήσαμε τελευταία, σπάζω το κεφάλι μου να θυμηθώ σε ποιό βιβλίο το περιγράφει αυτό και ο Βερν...
ίσως είναι στους αδελφούς Κιπ, ίσως όμως κάνω και λάθος...
.
τέλος, θα ήθελα να το θυμηθώ, μα δεν έχει και πολύ μεγάλη σημασία...
.
.
καληνύχτα, mikremoumozart
.
.
.
.
.
.
πρωί
.
χτες είχα επίσκεψη από τη Ho Chi Minh City,
Ho Chi Minh,
Vietnam
.
ξετρελάθηκα !
θαρρώ, έτσι ονομάζουν την πάλαι ποτέ Σαϊγκόν ! - θυμήθηκα την Οριάνα Φαλλάτσι, και όχι μόνο, φυσικά...
γιά κοίτα, ο Χο Τσι Μινχ ! ( προφορά ) (hò̤ tɕǐmɪ̄ɲ)
.
.
.
.
Στο Βιετνάμ πυρπόλησαν το ρύζι, πυρπόλησαν το ρύζι
Στη Σαϊγκόν δεν μπόραγες να ζήσεις
Δε σου φτανε ο αέρας για να ζήσεις
Τώρα, κρυμμένος στο ποτάμι, ανασαίνεις
Φο-Μι-Τσιν, ανασαίνεις
Ανασαίνεις με καλάμι, με καλάμι
Γιέ γιέ-γιέ γιέ…
Ο καιρός θα ταν όμορφος στο δάσος, θα ταν όμορφος στο δάσος
Αν δεν κουφαίνονταν τα φύλλα απ τον κρότο
Αν δεν πάγωνε ο ήλιος απ το δρόμο
Έι, τα παιδιά αν δεν τρώγανε σκουπίδια
Η βροχούλα αν δεν έκαιγε καλύβια
Ο καιρός θα ταν όμορφος στο δάσος
Γιέ γιέ-γιέ γιέ…
Φο-Μι-Τσιν, τι θα κανες στ αλήθεια, τι θα κανες στ αλήθεια
Τα παιδιά αν δεν τρώγανε σκουπίδια
Η βροχούλα αν δεν έκαιγε καλύβια
Το κορίτσι σου θα παιρνες για βόλτα χέρι-χέρι
Φο-Μι-Τσιν, χέρι-χέρι
Στο δάσος για βολτίτσα χέρι-χέρι
Γιέ γιέ-γιέ γιέ…
..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Σάββατο 16 Ιουλίου 2011
.
.
η
Ερείκουσα
των Διαποντίων Νήσων
.
.
.
.
.
το χειμώνα, ίσως 50 κάτοικοι
.
.
.
.
.
το χειμώνα,
το δρομί είναι χείμαρρος, που χύνεται στη θαλασσα.
.
.
το καλοκαίρι,
περνάς ανάμεσα στις στεγνές καλαμιές και στις γουστέρες
.
.
.
ξημερώνει η μέρα !
.
.
.
δες, ψυχή μου, πόσο διάφανο γίνεται ξάφνου το νερό !
.
.
δες πώς φωτίζει !
.
.
δες, ψυχή μου !
.
.
δες το κρυστάλλινο !
.
.
δες, θάλασσά μου !
.
.
.
.
.
.
Εξήνθησεν η έρημος, ωσεί κρίνον, Κύριε !
.
.
.
.
δες, ψυχή μου το φεγγαράκι σου !
.
.
.
.
.
μπρρρ...
αχινοί ...
.
.
άλλα χρώματα στο σούρουπο !
.
.
.
καρέ - καρέ
ο ήλιος βυθίζεται !
.
.
.
.
.
.
.
.
.
λίγο ακόμα
.
.
λίγο ακόμα
.
.
κι άλλο λίγο
.
.
κι άλλο
.
.
λίγο
.
.
λίγο
.
.
κι άλλο
.
.
λίγο
.
.
λίγο ακόμα
.
.
χάνεται
.
.
πάει...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
« INSULAM DE LO OTHONO,
INSULAM ERIGUSE,
DYAPOLO, MATRACHE…»
.INSULAM ERIGUSE,
DYAPOLO, MATRACHE…»
.
οι φωτογραφίες είναι της
foteini
.foteini
η
Ερείκουσα
των Διαποντίων Νήσων
.
.
.
.
.το χειμώνα, ίσως 50 κάτοικοι
.
.
.
.
.το χειμώνα,
το δρομί είναι χείμαρρος, που χύνεται στη θαλασσα.
.
.το καλοκαίρι,
περνάς ανάμεσα στις στεγνές καλαμιές και στις γουστέρες
.
..
ξημερώνει η μέρα !
.
.
.δες, ψυχή μου, πόσο διάφανο γίνεται ξάφνου το νερό !
.
.δες πώς φωτίζει !
.
.δες, ψυχή μου !
.
.δες το κρυστάλλινο !
.
.δες, θάλασσά μου !
.
.
.
.
..
Εξήνθησεν η έρημος, ωσεί κρίνον, Κύριε !
.
Εγώ άνθος του πεδίου, κρίνον των κοιλάδων
ως κρίνον εν μέσω ακανθών,
ούτως η πλησίον μου ανά μέσον των θυγατέρων.
άσμα ασμάτων
.μόνο γι' αυτό είμαι ωραία, σαν κρίνο ολάνοιχτο
Μαρία Πολυδούρη
.Αγαλλιάσθω έρημος και ανθείτω ως κρίνον
Ησαΐας, Κεφ. λε'
.δες, ψυχή μου το φεγγαράκι σου !
.
.
.
.
.μπρρρ...
αχινοί ...
.
.άλλα χρώματα στο σούρουπο !
.
.
.καρέ - καρέ
ο ήλιος βυθίζεται !
.
.
.
.
.
.
.
.
.λίγο ακόμα
.
.λίγο ακόμα
.
.κι άλλο λίγο
.
.κι άλλο
.
.λίγο
.
.λίγο
.
.κι άλλο
.
.λίγο
.
.λίγο ακόμα
.
.χάνεται
.
.πάει...
.
.
.
.
.
.
..
L'Homme et la Mer
L'Homme et la Mer
 | |
| Homme libre, toujours tu chériras la mer! | |
| La mer est ton miroir; tu contemples ton âme | |
| Dans le déroulement infini de sa lame, | |
| Et ton esprit n'est pas un gouffre moins amer. | |
| 5 | Tu te plais à plonger au sein de ton image; |
| Tu l'embrasses des yeux et des bras, et ton coeur | |
| Se distrait quelquefois de sa propre rumeur | |
| Au bruit de cette plainte indomptable et sauvage. | |
| Vous êtes tous les deux ténébreux et discrets: | |
| 10 | Homme, nul n'a sondé le fond de tes abîmes; |
| O mer, nul ne connaît tes richesses intimes, | |
| Tant vous êtes jaloux de garder vos secrets! | |
| Et cependant voilà des siècles innombrables | |
| Que vous vous combattez sans pitié ni remords, | |
| 15 | Tellement vous aimez le carnage et la mort, |
| O lutteurs éternels, ô frères implacables! |
Charles Baudelaire
.
.
..
..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)